Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Stali bez słowa, wtuleni w siebie. Wyczuwała nieznany jej dotychczas brak napięcia mięśniowego tego uścisku. Coś się zmieniło w ich ciałach. Jakby przywiędli. Tak naprawdę bardziej podtrzymywali się wzajemnie w pionie, niż przytulali. Tańczące w letargu chochoły, bo powodów do wesela brak, pomyślała z bólem.

Ludzie mnie męczą. Są hałaśliwi i bezmyślni. Plotą trzy po trzy, a już zwłaszcza przy takich okazjach. Chcą być lubiani i akceptowani tak bardzo, że patrząc na te ich wysiłki, odczuwam coś w rodzaju zażenowania. Wiesz dlaczego? Bo tracą przy tym godność i niezależność. Tak, często nie potrafię patrzeć na moich bliźnich inaczej niż jak na stado potulnych baranów czy przymilnych psów skomlących o ciepły gest i dobre słowo.

Człowiekiem powodują czasami tak proste pragnienia jak nie czuć, nie myśleć, nie uczestniczyć.

Losu się nie powtarza.