Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Teraz się zastanawiam, dlaczego człowiek żyje tak długo, że przestaje rozumieć świat, w którym żyje.

Wydmuchał dym i strzepnął popiół przez okno.
- Myślisz, że kiedykolwiek znowu będzie normalnie? - zapytał.
- Nie wiem. Co jest normalne?
- Nie wiem. - Chłopak patrzył na drogę, na góry. - Nie to.

- Tak, ale to zbliżyło ją do Boga. Zaczęła go lepiej rozumieć. Zrozumiała, że czuwa nad wszystkim na świecie. Nad tym, co piękne, i nad tym, co brzydkie. Nad tym, co radosne, i nad tym, co straszne. Nie istnieje nic, czego by nie dotknął. Nie ma bez niego ani pięknego letniego dnia, ani siostry bliźniaczki umierającej w taki dzień. Jest kapryśny, brutalny i surowy, ale to lepsze, dużo lepsze, niż kapryśny, brutalny i surowy świat bez Boga. Bo do świata nie możesz mówić. Nie możesz się do niego modlić, nie możesz go kochać ani go przeklinać. Ze światem nie możesz dyskutować, a bez dyskusji nie ma warunków, a bez warunków nie ma łaski.