Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rozumiem pani obawy, panno Kelley, jednak damy, które znam, są jak błyskotki pozbawione głębi. Zwłaszcza ich wiedzy brakuje uczucia i przenikliwości. (...) - Przerwał i znów się zarumienił. - To różni je od pani.

To właśnie historia była przecież źródłem najohydniejszych opowieści. To, że zdarzenia należały do przeszłości, nie czyniło ich bardziej znośnymi.

Patrzyłam, jak posługuje się słowami jak malarz pędzlem, a każdy ruch jest niczym mistrzowski krok ku idealnej całości. Pomyślałam, że nie jestem świadkiem tworzenia przeciętnego obrazu. Patrzyłam na przyszłe arcydzieło.

Wszyscy opowiadamy bajki, Claro. Czasem sami sobie, a czasem innym.

Cóż, dobrego smaku nie da się kupić - skomentowała pani Carnegie, jakby ona, imigrantka ze Szkocji, która przyjechała do Ameryki bez grosza przy duszy i nosiła staroświeckie stroje, była arbitrem elegancji. Omal się nie roześmiałam.