Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyszła miłość i troska serce zapyliła,
Pierzchnął rozum, rozsądek poszedł precz i wiedza.
W smutku tym żaden druh mi ręki nie uścisnął,
Jedno oczy do stóp mych wszystek skarb wylały.
[„Czterowiersze”].

Bolesny urodzenia mojego był świt —
Życiu dałeś na miano: głód — i noc — i zgrzyt!
Dzisiaj z buntem odchodzę. Powiedz że mi raz,
Jaki cel miał początek mój, koniec i byt?
[„Rubayyat”].

O wiośnie, wiośniana obliczem i ciałem
Za Kriszną serduszkiem goni rozbolałem
Radha.
[„Gita-Gowinda”].

Ale w Kriszny sercu nie wygasa
Radhy miłość, Radhy ukochanej,
Patrz z pasterek już gronem nie hasa.

Do chłodniczka nad strumienia brzegiem
Idzie tęskny, idzie zadumany
I swe żale puszcza z fali biegiem.
[„Gita-Gowinda”].

(…) Pierwoprzyczyny duch szuka.
[„Szerszeń i pszczoła”].

Dawne powieści śpiewały rapsody:
Żadnej nie minął wieszcz sprawy dostojnej.
[„Szach-Nameh”].