Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Buduję więc: cegła za cegłą, rząd za rzędem. Wysoką wieżę dookoła siebie.

Trzeba by być kompletnie szalonym, żeby się nie bać.

Intruzka w moim wnętrzu wyciąga cegłę. Szczelina powiększa się, zaprawa się kruszy, cegły drżą i wypadają. Cała wieża się wali.
W moim umyśle przewija się kalejdoskop obrazów - najpierw powoli, a potem z błyskawiczną prędkością.