Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Istnieją męki, których nie da się przejść - powiedziała wtedy. - Istnieją męki, w których trzeba się zanurzyć, żeby wypłynąć po drugiej stronie.

Ktoś w jego wieku i z jego bagażem doświadczeń nie ma już siły zacząć tej długiej i żmudnej wędrówki do wnętrza drugiego człowieka.

Mówisz, że jesteś nieszczęśliwie zakochana. Za to ja nie jestem nawet zakochany. Od lat nie byłem zakochany. Czuję, jakby moje serce nie miało już siły, jakby zrobiło się zbyt przebiegłe. Potrafi dostrzec wszystko już na samym początku i myśli sobie: po co mam wypełzać z kryjówki i znów cierpieć? To jedna z licznych wad dojrzałego wieku. Człowiek nie jest już tak głupi.

Jednak z chwilą, gdy w mojej żonie zamieszkała mądrość, opuściła ją czułość.

- Wystarczyło zawiesić wszędzie lustra, żeby mieć ludzi w szachu, bo nic - mówił lokaj - nie jest bardziej surowe niż własne spojrzenie.

Pierwsza rada, jaką dała mi babka, brzmiała, że kobieta powinna kochać swoje ciało, ponieważ jest ono darem od Boga. - Wygląd nie ma znaczenia - twierdziła. - Braki w wyglądzie nie powinny stanowić pretekstu do tego, żeby poddać się otyłości czy obżarstwu. Kobieta zawsze potrafi dać radość mężczyźnie, niezależnie od tego, jak została uposażona.

Niektórzy potrafią rozwiązać równanie, niektórzy potrafią poradzić sobie ze wszystkim. Innym muszą wystarczyć bezdroża.

Potrafię pogodzić się z myślą, że jestem szalony, ale nie żałosny.

(...) wydawał się jeszcze bardziej samotny, a ja czułam się, jakbym dzieliła z nim tę samotność, ale to nie była taka samotność, która znika, gdy się nią z kimś podzielimy, wręcz przeciwnie, miałam wrażenie, jakby się podwajała i jakbyśmy przez samo to, że ze sobą rozmawiamy, stawali się jeszcze bardziej samotni.

Poczułem, jak przebiega mnie dreszcz wdzięczności wobec dzieła stworzenia, jak wtedy, gdy człowiek natknie się na jakiś rodzaj perfekcji. Z początku trudno pojąć, jak to możliwe, że kobieta mogła zostać tak stworzona. Potem, gdy już świadomość tej możliwości do ciebie dociera, trudno zrozumieć, dlaczego wszystkie kobiety nie zostały tak stworzone. O ile łatwiej byłoby nam, kobietom i mężczyznom, gdyby wszystkie wyglądały jak ona.

(...) był typem człowieka, dla którego brak rozwoju w życiu jest nie do wytrzymania. Potrafił sobie wszystko wyobrazić, a wszystkie stopnie euforii zamienić na wszystkie stopnie wrzenia, ale nie stagnację. Chciał, by tak rzec, pozostać młody poznawczo.