Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Pamięć jest jak szkło, pomyślała. Ci, którzy odeszli, wciąż są widoczni, całkiem z bliska. Ale nie możemy się nawzajem dosięgnąć. Śmierć jest niema. Zabrania rozmowy, dopuszcza wyłącznie ciszę. ["Chińczyk", Mankell Henning str.96]

Źle wybierając osobę, której decydujemy się zaufać, stajemy się bezradni i bezbronni.

- Czas jest rzeczą – ciągnął kapitan. – Przecieka między palcami, niezależnie od tego, jak bardzo staramy się go zatrzymać. [jw; str.234]

Yan Ba zacytował słynne słowa Denga: „drzwi, które teraz otwieramy, nigdy już nie będą mogły zostać zamknięte”. ["Chińczyk", Mankell Henning str.429]

Nie namawiano nas do popełnienia samobójstwa z powodu zbliżającego się dnia sądu, ale do porzucenia swojej tożsamości na rzecz grupowego odrzucenia, w którym jakaś mała czerwona książka zastąpiła wszelkie oświecenie. Była w niej zawarta cała mądrość, odpowiedzi na wszystkie pytania, wyraz wszystkich społecznych i politycznych wizji, których potrzebował świat, by z ówczesnego stadium przejść do stanu, w którym część raju, zamiast w odległym niebie, miała znaleźć się na ziemi. Nie pojmowaliśmy jednak wcale , że teksty w książce żyły swoim własnym życiem. Cytaty nie zostały wyryte w kamieniu, ale opisywały rzeczywistość. Czytaliśmy je, tak naprawdę wcale nie czytając. Czytaliśmy, ale nie umieliśmy ich rozszyfrować. Jakby ta mała, czerwona książeczka była martwym katechizmem, rewolucyjną liturgią. ["Chińczyk", Mankell Henning str.351]

Nigdy nie uśmiechaj się do wilka, dla niego to znak, że chcesz się bić".

Szwedzkie lasy nie mają końca. Dziwię się, że na ludziach, którzy mieszkają tam na górze, w ciemnościach, nie rosną igły. Boję się drzew iglastych. Wprawiają mnie w przygnębienie.

Przyjedź do mnie. Przejedź przez most. Twój telefon sprawił, że zaczęłam wspominać. Starzejemy się. W pewnej chwili starzy przyjaciele stają się klejnotami, których trzeba strzec. Odziedziczyłam kilka starych szklanych wazonów po mamie. To kosztowności z Orrefors. Ale cóż one znaczą w porównaniu z przyjaciółmi?

Igrzyska olimpijskie wskrzeszono w 1896, pomyślała Hong. To bardzo niedawno, niewiele ponad sto lat temu. Nie wiemy nawet, czy jest to rzeczywiście nowa tradycja, czy też może coś, co przetrwa niedługi czas, na przykład kilkaset lat. Musimy wspomnieć mądre słowa Czou En-laja, gdh zapytano go, jakie wnioski możemy wyciągnąć dziś dla siebie z rewolucji francuskiej. Odpowiedział, że jest jeszcze zdecydowanie za wcześnie, by wygłosić ostateczny osąd.