Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawda jest taka, że jesteśmy po trosze wszystkimi naraz i pochodzimy zewsząd. Nawet jeśli zamieszkujemy najodleglejsze rejony archipelagu Hebrydów albo żyjemy na greckiej wyspie na skraju Morza Egejskiego, mamy wspólnego przodka żyjącego zaledwie kilkaset lat temu. Wszystkich nas, mieszkańców Europy, łączy wspólne pochodzenie sprzed 1000 lat. Potrójmy ten dystans czasowy, a wspólne pochodzenie połączy nas ze wszystkimi ludźmi na Ziemi.

Nikt nigdy nie odkryje genu "zła", piękna, geniuszu muzycznego ani naukowego, ponieważ takie geny nie istnieją. DNA nie jest przeznaczeniem. Obecność konkretnego wariantu określonego genu może jedynie wpłynąć na zmianę prawdopodobieństwa jakiegoś zachowania. Bardziej zaś prawdopodobne jest to, że liczne drobne różnice w wielu genach wpłyną w efekcie na określone cechy, oddziałując łącznie ze środowiskiem obejmującym wszystko poza DNA.

Większość ludzkich cech, zachowań i chorób jest skomplikowana, a w ich powstawaniu uczestniczą dziesiątki i setki genów grających swoje partie w koncercie rozbrzmiewającym w nieprzeniknionym środowisku ich działania.

Dziedziczenie to kwestia prawdopodobieństwa, nie przeznaczenia.

Niestety nie jesteśmy ani więcej, ani mniej ewolucyjnie zaawansowani od jakiegokolwiek stworzenia. Straszliwie przeceniamy naszą niepowtarzalność. Jesteśmy niepowtarzalni jedynie tak samo, jak każdy inny gatunek, który w wyjątkowy sposób wyewoluował, żeby jak najlepiej ziścić nadzieję na przekazanie swoich genów w nieskończoność w obecnych, jedynych w swoim rodzaju okolicznościach.