Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powiedzmy, że z każdym człowiekiem związane jest dziewięć tysięcy różnych rzeczy (...) i powiedzmy, że dwoje ludzi zakochuje się w sobie, bo im się wydaje, że ich rzeczy do siebie pasują. Ale nie wiedzą, że tak naprawdę pasuje do siebie tylko tysiąc z tych rzeczy...

To właśnie życie. To, gdzie śpisz i co widzisz, kiedy się rano budzisz, komu opowiadasz o swoim dziwnym śnie, co jesz na śniadanie i z kim. Życie to nie jest coś, co ci się przydarza. To coś, co sam tworzysz, cały czas. To te pół minuty rano, kiedy twoja kotka zapomina o swoich humorach i okazuje ci miłość. I olewa, czy ktoś to widzi.

Czasem masz wrażenie, że twoje ciało to klatka dla tego wszystkiego, co kryje się w środku.

Każdy w środku czuje się inny.

Ale Bridge zrozumiała, że życie straciło równowagę. Było jak za wysoka sterta książek, która zaczęła się przechylać, a każdy nowy dzień był jak kolejna książka na jej szczycie.

-Dlaczego ze sobą po prostu nie porozmawiacie? Czy rozmowa nie jest bardziej rzeczywista, bardziej dotycząca was samych niż rozmazane zdjęcie twojego stanika?

Mam na myśli to, że jesteśmy tu, żeby tu być. Żeby żyć. Dlatego przeżyłaś, Bridge. Przeżyłaś, żeby żyć. Jak każdy.

Dobrze było Cię widzieć, ale też dobrze było sobie pójść. Teraz wiesz, jak to jest.

-Ale my się nie kłócimy- przypomniała Tab. - Nigdy.
-Może powinnyśmy się nauczyć.

Możesz mieć wszystko. Ale nie wszystko naraz.

Nurtuje mnie pytanie: czy obcy jesteś nowy TY? Czy ta osoba, którą byłeś, jest obca?

- Tak czy siak - szepnął Sherm - ludzie cały czas coś udają.

Gdy miała osiem lat, Bridget Marsamian obudziła się w szpitalu, a lekarz powiedział jej, że powinna nie żyć.