Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ten nam węzeł miłość ślubowała,
Nie te płomienie, które będziem mieli!
A to – bezecna – słowa nie strzymała,
Lecz to nic, kiedy śmiercią nas nie dzieli.
A iż nam łoża spolnego nie dała,
A tobie tę śmierć bogowie przejźrzeli,
Ciebie żałuję, nie samego siebie,
Dosyć mam, kiedy umrę podle ciebie.

Kto Bogu dobrze usługuje,
Mokre z obłoków wywodzi strumienie,
Odmienia czasy – jako kiedy trzeba,
Zwycięża gwiazdy i gniewliwe nieba!

Trudno skryć miłość.