Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Gdy śpiewam, chce mi się na przemian płakać nad tym, co będzie, i śmiać z tego, co jest.
-Słyszałem kiedyś od pewnego mądrego człowieka, że przyszłym cierpieniem płacimy za obecne szczęście. Może śpiewasz właśnie o tej umowie z panem Bogiem?

Krok uczył pokory oddechu; każdy kolejny wyrzut nogi był dziełem sztuki, miał początek i koniec, znaczył ziemię kropelkami potu z czoła. Wszyscy krokmistrze byli czarodziejami oddechu. Ale w końcu trzeba było przystanąć i sprawdzić: czy jestem już poza dobrem i złem, czy też jeszcze nie?

Poznać Boga to jak poznać naturę wulkanu. Jeśli dotkniesz dłonią lawy, twoje ciało wyparuje. W chwili poznania ulegasz unicestwieniu. Gdy poznajesz zagadkę Boga, On musi mieć gwarancję, że dochowasz tajemnicy.

Na tym właśnie musiało polegać dobro. Było sztuką ratowania innych, ale i wyjątkową umiejętnością zapominania o własnych zasługach.

To nie są góry, mój Panie, lecz kamienne katedry!