cytaty z książek autora "Tim Krabbé"
Miał nieodparte wrażenie, że jest to ostatni dzień jego życia. W dole płynęła rzeka nic o tym nie wiedząc. Jeszcze nigdy nie był tak bardzo oddalony od wszystkiego.
Widzisz to drzewo? Nie przewróci się, jeśli je popchnę. Może inne tak. Więc nie mogę powiedzieć: tamto drzewo przewróciło się, bo je popchnąłem. Musi być gotowe. Wciągnąłem cię, zgoda, ale czy nie pozwoliłeś się wciągnąć? Zrobiłeś to, więc chciałeś.
Jest takie ratanakirskie powiedzenie: mężczyzna i kobieta, którzy są sobie przeznaczeni, sprawiają, że dzień spotyka się z nocą.
Trzeba brać co się da. Nigdy o nic nie prosić; inaczej ludzie zastanawiają się tylko, czy ci to dać. Nigdy się nie bać. Strach to marnotrawstwo inteligencji. Bierz. Cieniasy biorą mało; trzeba mieć jaja, żeby wziąć dużo. Axel van de Graaf.
Cała tajemnica: trzeba narzucać ludziom swoją wolę. Zniewalać ich. Zachowywać się jakbyś to ty reżyserował przedstawienie. Kazać im myśleć, że byliby szaleni, nie słuchając ciebie. Ludzie są leniwi; wolą słuchać kogoś, niż sami wymyślać czego chcą. Są wdzięczni, kiedy myśli się za nich. No już, wychodzić z okopów, dajcie się powybijać. Tak jest, panie majorze. Idziemy się pieprzyć! Pieprzyć? Ojej. Tak, pieprzyć. Świetnie! A potem, kiedy dochodzą do wniosku, że wcale nie chcieli... już siedzi w nich kulka. Albo bachor.