Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cierpię ciągle tak samo i nie ma nadziei poprawy, dlatego proszę Cię bardzo, zrezygnuj z mego ocalenia, a jeśli wybrnę, będzie to cud. Nie mam na czym się oprzeć w sobie, bo moja moral value jest zrujnowana. Dlatego nie miej co do mnie żadnej nadziei, a jeśli co będzie, to będzie niespodzianka. (...) Pomyśl, ilu okropności uniknę, jeśli zejdę w porę z tego świata. Będzie to jedyny rozsądny czyn. Więc nie namawiaj mnie na trzymanie się, bo robię, co mogę, ale obiecywać, że żyć będę w ciągłym cierpieniu, nie mogę.

Langier milczy. Od Tumena też nic nie mam. List Szturma był dość dziwnawy też. Twoja kartka zimna. Szczury uciekają z okrętu, który ma zatonąć.

Dostałem dziś zupę bez smaku, gołąbki (dla służby), których nie jadłem, zimną szynkę i suche kartofle bez sosu. Ciotka twierdzi, że to świetny obiad.

Najdroższa Nineczko: Dziękuję Ci za listy. B. mnie martwi mieszkanie. (...) Marysia świnia. Tu zimno, deszcz i ponuro. Pocieszam się rozmowami z Ingardenem. Seria tanich portretów skończyła się. Ostatnia była aktorka Mira Zimińska, sympatyczna, choć nieco kurwowata.

Nie piję piwa. Wczoraj tylko 2 bomby z okazji wycieczki. Panuję nad sobą w sposób niesłychany.

Byłem na 2 spacerach - czytam, piszę i nic. Przede mną jest zupełna pustka i nicość. Podobno panowie po 50-stytce mają takie depresje po kilka lat i potem wracają do normy, o ile nie zdechną.

Mam się dobrze względnie. Sytuacja trochę męczy. Życie we wrogiej atmosferze jest dobrym ćwiczeniem.

Najdroższa Nineczko: Jestem trochę przygnębiony powrotem do Z., gdzie jest zimno, okiść, parę [stopni] mrozu, śnieg na ½ m, wiatr wschodni i zimno w nieopatrzonym na zimę pokoju. Rysuję jakieś dziwki i piszę zamówiony do bijologicznego pisma przez docenta Skowrona artykuł o pojęciu celowości w biologii. (...) Myślałem o wycieczkach, słońcu i złotej jesieni, a tu taka ohyda. Nie ma nadziei.

B. tęsknię za Tobą - jesteś dobra, solidna osoba z dobrej rodziny i b. dobrze wychowana - to trudno, tego Ci nawet wróg nie odmówi.