Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy ci coś zabierają, nawet jeśli to gówno, jednak boli. Nawet jeśli wycinają ci guz, zostaje blizna. A noc jest widocznie najlepszym czasem, żeby ją rozdrapywać.

[...] jak opowiadasz ludziom coś złego, kupują od razu, to im brzmi normalnie. Ale kiedy wymyślasz rzeczy dobre - robią się podejrzliwi.

Ale co można poradzić, skoro miłość to uczucie, nad którym nie da się zapanować?

- Błąd! - mówił ojciec do matki - Tym jesteśmy: błędem. Jak na tych rysunkach, co pokazują, jak czegoś nie robić. Tak jest z nami. Z wielkim "Nie!" u dołu i czerwonym iksem na twarzy.

Ale życie to życie. I jako ktoś, przez czyje ręce przeszło niemało skorumpowanych adwokatów i polityków, muszę podkreślić, że w wyznaczonej chwili, w chwili kiedy ciało trzepocze, a oczy zapadają się w oczodoły - w takiej chwili wszyscy są niewinni i wszyscy są bezbronni, bez różnicy wiary, wieku, rasy bądź płci.

Prawicowcy mogą wyładowywać cały ten swój gniew na Arabach. Rasiści na Murzynach. A my, liberalna lewica, jesteśmy w pułapce. Sami się w nią złapaliśmy, nie mamy na kogo się wściec.

Człowiek w sumie prosty, zwyczajny, nafty nie pije, szkłem nie zagryza.

Jej łzy zalewają mu mózg, zatapiają każdą myśl, zanim dopłynie do końca.

Dlaczego łatwo jej mówić "kurwy" o kobietach od tanich perfum, a powiedzenie małemu dziecku "Jestem żyrafą" urasta do czegoś niemożliwego?

Jedną z pierwszych rzeczy, jakiej się nauczył w świecie biznesu, było niedochodzenie nigdy do punktu, z którego nie ma odwrotu; zostawianie możliwie największej liczby otwartych opcji. A to na ogół znaczy nie mówić i nie robić rzeczy, na które ma się ochotę.

Tęskni do takiego poczucia stwarzania czegoś z tego, co jest. Tak, czegoś z tego, co jest. Bo coś z niczego, to jest wtedy, kiedy całkowicie coś zmyślamy.

[...] coś z tego, co jest, to wtedy, kiedy odkrywasz coś, co przez cały czas w tobie istniało, odkrywasz to w trakcie stawania się, które nigdy dotąd się nie stało.