Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słuchaliśmy długo muzyki -
trochę Bacha, trochę smutnego Schuberta.
Przez moment słuchaliśmy milczenia.
Na ulicy szalała zawieja,
wiatr przyciskał do murów
swoją siną twarz.
Umarli ścigali się na sankach
i rzucali śnieżkami
w nasze okna.

Terytorium prawdy
jest najwyraźniej małe,
wąskie jak ścieżka nad urwiskiem.
Czy potrafisz utrzymać się
na niej?
A może już ją porzuciłeś.

Tramwaj jechał wzdłuż czerwonych domów.
Koła na wieżach kopalń wirowały
jak karuzele w wesołym miasteczku.
W ogródkach rosły ocienione sadzą róże,
w cukierniach złościły się osy
nad ciastem posypanym kruszonką.
Miałem piętnaście lat, tramwaj jechał
coraz szybciej pomiędzy osiedlami,
na łąkach widziałem żółte kaczeńce.
Myślałem, że na ostatnim przystanku
odsłoni się sens wszystkiego,
ale nic się nie stało, nic,
motorniczy jadł bułkę z serem,
dwie stare kobiety cicho rozmawiały
o cenach, o chorobach.