Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy mamy dwadzieścia lat, wydaje nam się, że starość to coś tak odległego, jak gwiazdy - powiedziała. - Tymczasem starość jest zaraz po kilku zaledwie szczęśliwych dniach.

A jednak mnie zostawił. Z dnia na dzień. Bez żadnego wyjaśnienia. Wyłączył telefon. Nie mogłam nic zrobić. Przecież mówił, że mnie kocha. Że nie wyobraża sobie życia beze mnie. Widziałam tę jego miłość, czułam ją. On też wiedział, że go kocham. Był moim pierwszym chłopakiem. Mówił, że nie zasługuje na taką dziewczynę. Cieszył się, że jestem tylko jego. Niemożliwe, żeby mnie oszukał. Niemożliwe.

Spełniło się moje największe marzenie, a ja nie okazałam radości. Nie wyobrażałam sobie życia bez Marka, sama dążyłam do tego, co się stało, ale właściwie chyba nie do końca o to mi chodziło. Pogubiłam się. Pozwoliłam toczyć się wypadkom bez mojego udziału. Zabrakło mi życiowej wiedzy i wyobraźni.

Oswajasz życie. Trzeba zobaczyć, żeby przeżyć. Oni mieli szczęście, że się tu urodzili, a ty, że się tu znalazłaś.

I w każdym miejscu dokąd pójdzie człowiek
jest czas na radość i jest czas na łzy.
I w każdym miejscu jest świata początek.

Siedziałam bez ruchu i przestałam myśleć. Tak, na pewno przestałam myśleć. Stało się ze mną coś dziwnego. Nie wiem, jak to opisać. Człowiek przecież zawsze o czymś myśli. A ja nie myślałam. Siedziałam bez ruchu, gapiłam się przed siebie. Jakbym przestała żyć.