Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przecież musiałem go zamówić, po prostu musiałem. Nie pomagały już prania i stary kombinezon tak przesiąkł nektarem, że pszczoły wkrótce wezmą mnie za ruchomą, osiemdziesięciokilogramową bryłę miodu, którą jak najszybciej trzeba zabezpieczyć przed pożarem lasu.

Niechże łaskawa pani przestanie mnie wreszcie kopać, przecież pani jest martwa.

Mieszkanie Eckego pokrywa skorupa z książek. Rosną na ścianach, zakrywają wszystko wielobarwną masą mchu i próbują rozplenić się poza zarezerwowanymi dla nich przestrzeniami, wyciągając swoje kanciaste macki ku parapetom, stołom, krzesłom i wzdłuż podłogi.

Miałbym jakiś dowód - choćby dla siebie, takie wewnętrzne zaświadczenie z poradni zdrowia psychicznego.