Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Konfucjusz twierdzi, że człowiek trzydziestoletni powinien się ustatkować (...). Ludziom w naszym wieku zaczyna spędzać sen z powiek świadomość, że młodość odchodzi. (...) Wyrosłam już z młodzieńczej ignorancji, a równocześnie przede mną jeszcze długa droga do starości.

Zaczynam sobie uświadamiać, że wyobraźnia, podobnie jak pamięć, jest zawodna. Z biegiem czasu żadnej z nich nie można ufać.

Wiem, że (...) jestem zamkniętym kołem i jedynie w sobie mogę szukać punktu wyjścia, próbując równocześnie odnaleźć przystanek końcowy. Nigdy nie znajdę swojego początku ani końca w czyimś cyklu życia. Dwoje ludzi nigdy nie stanowi jedności, to zawsze nie więcej jak tylko dwie różne osoby. To dlatego człowiek zawsze będzie samotny. Miłość jest niestała, pracę można w każdej chwili stracić, nasza przyszłość (...) stoi pod znakiem zapytania.

Nie, to też zły pomysł. Koty mają za dużo yin, za dużo negatywnej energii. To tak jakby zamieszkała z nami jeszcze jedna kobieta.

Może to prawda, że człowiek powinien cieszyć się swoimi beztroskimi latami, póki może, wykorzystać je, żeby co wspominać, kiedy skończy trzydziestkę i stwierdzi, że jego życie skomplikowały rozmaite obowiązki.