Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nastąp sie pan

Nie obrażało to jego ambicji męskiej, gdyż życie
nie dało mu dotychczas warunków, w których ta mogłaby się rozwinąć.

Rozumie osoba?

- Co? Już? Ach, to muszę iść do pawilonu, bo mi później kolacji nie dadzą. Żegnam. Szkoda, chciałem jeszcze panu wiele rzeczy opowiedzieć. Niech pan jutro przyjdzie tu o tej porze. Przyjdzie pan?

- Dobrze, przyjdę.

- I jeszcze jedno. Niech pan, broń Boże, nie przyznaje się nikomu, że mnie widział i ze mną rozmawiał. Daj pan słowo honoru!

- Daję.

- No, wierzę panu, chociaż zarówno nazwisko, jak i wygląd świadczą, że pochodzisz z gminu, a chamy przecie honoru nie mają. Żegnam.

- Przede wszystkim pojedziesz pan do Warszawy do mojej ciotki, pani Przełęskiej. Jest to bardzo głupia i bardzo szanowana osoba. Pewnie i Pan to zauważył, że osoby szanowne najczęściej są głupie?
- Rzeczywiście...
Ponimirski wykrzywił się ironicznie i dodał:
-Pan, panie, jest wyjątkiem z tej reguły, bo chociaż pan jest głupi, szacunku nie wzbudzasz.

Oni tu wszyscy fiksum dyrdum.

Było grubo po północy, gdy kładąc się do łóżka powiedział służącemu.
- Uważasz, Ignacy, baby to mogą świat do góry nogami przewrócić, bo trzymają z diabłami...
- I pewno - potwierdził Ignacy.

Przyglądał się sobie długo, aż doszedł do przekonania, że dotychczas sam nie doceniał swojej urody.
"Ot, człowiek od dziecka patrzy, to i przyzwyczaił się, a jak do czego przyzwyczaisz się, zaraz ci się zdaje, że to nic nadzwyczajnego...".

Oczywiście, kto ma tyle do myślenia, nie ma nic do mówienia.

- Wie pan - ciągnęła Nina - nigdy nie spotykałam takich mężczyzn jak pan. I wydaje mi się, że znamy się już od lat. Wydaje mi. się, że potrafiłabym już dziś powiedzieć ściśle, co pan w każdym wypadku zrobi, co powie. I to jest zastanawiające, że jednak za każdym razem odkrywam w panu nowe rewelacje, nowe niespodzianki. A przecie pan jest monolitem...
- Kim?
- Monolitem.

Wszakże "wracać" można do czegoś, względnie do kogoś, uważanego za swoje, za swego, za coś bliskiego, do czegoś, z czym nas życie wiąże lub uczucie łączy...

...w każdej sprawie najważniejsze jest to, kto ją załatwia.

Kobieta zawsze jest bluszczem będzie marnie wegetować, pełzając po ziemi, jeżeli nie znajdzie silnego drzewa, po którym może wspiąć się ku słońcu.

Niech Mądrość Gwiazdy prostuje drogi twoich myśli!

Zaczęła mówić o wiośnie, którą ma w duszy i o tem, że najlepiej na teraźniejszość oczy zamknąć, uważać ją za jakiś nierealny sen, który minie, musi minąć, minie prędko.

Panna Stella przeczekała chwilę i powtórzyła łacińskie pytanie. Nie było wyjścia. Trzeba było coś odpowiedzieć. Nikodem gorączkowo przebiegał myślą wszystkie strzępy słów łacińskich, jakie znał z kościoła i ze szkoły. Nagle rozjaśniła się mu dusza i odpowiedział:
— Terra est rotunda.
Nie pamiętał już, co to znaczy. Tym mniej wiedział, czy jego odpowiedź ma jakiś związek z pytaniem, lecz chociaż cały zlany był zimnym potem, cieszył się, że przecież coś
odpowiedział po łacinie, i to widocznie nie bez sensu, gdyż brunetka znowu głęboko się pochyliła, i krzyżując ręce na piersi, odparła:
— Wola twoja, Mistrzu.

Kobieta zawsze jest bluszczem - powiedziała w zamyśleniu - będzie marnie wegetować, pełzając po ziemi, jeżeli nie znajdzie silnego drzewa, po którym może wspiąć się ku słońcu...

Skończony tuman, kompletne zero! Daję słowo honoru, że nie tylko w żadnym Oksfordzie nie był, lecz żadnego języka nie zna! Wulgarna figura spod ciemnej gwiazdy, o moralności rzezimieszka. Sapristi! Czy wy tego nie widzicie? Źle powiedziałem, że on was za nos wodzi! To wy wywindowaliście to bydlę na piedestał! Wy ludzie pozbawieni wszelkich rozumnych kryteriów! Z was się śmieję, głuptasy! Z was! Motłoch!...

Czy mnie kocha?
Gdy go pytałam odpowiedział krótko: "Tak".
A to może znaczyć bardzo wiele. Może też nic nie znaczyć...