Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem sama wśród grona ludzi, sfrustrowana, poirytowana i zmęczona. Nic mnie nie cieszy, gaśnie we mnie ostatnia iskra.”

~ Katarzyna Szałacha, Dziennik dobrego życia.

Głowię się, czy kiedykolwiek będzie mi dane przepoczwarzyć się z durnej larwy w dystyngowanego motyla, który potrafi zachować się jak dama z klasą.

Kiedyś czułam straszną presję bycia szczęśliwą. Obsesyjnie zadawałam sobie pytanie, czy na pewno jestem szczęśliwa."

~ Magdalena Hanik, Dziennik dobrego życia.

Mam poczucie winy. Czuję, że jestem do niczego, że znowu zawiodłam. Znowu nie doskoczyłam do postawionej mi przez innych poprzeczki. A przecież tak bardzo się staram, marząc tylko o jednym! Chcę usłyszeć, że moi bliscy są ze mnie dumni. Nigdy tego nie usłyszę. Jestem sama wśród grona ludzi, sfrustrowana, poirytowana i zmęczona. Nic mnie nie cieszy, gaśnie we mnie ostatnia iskra.”

~ Katarzyna Szałacha, Dziennik dobrego życia.

Miałam miłość i myślałam, że to wszystko, co mam, że nie ma niczego poza nią, że nic poza nią nie istnieje, nic się nie liczy. Myślałam, że jeżeli kiedykolwiek ona umrze, ja umrę razem z nią."
~ Magdalena Janikowska, Dziennik dobrego życia.

Mam dziki głód uczuć. Tak boleśnie chce mi się przytulania i głaskania, jak nigdy! Chciałabym poczuć ciepłą dłoń na policzku, albo wplatającą się w moje włosy. Tak bym chciała usta oparte o płatek mojego ucha i szepczące słowa, które tak bardzo chce usłyszeć.

Może nie umiem pokochać sama siebie, może ktoś musi zamiast mnie, żebym się tego nauczyła? Tak jak babcia uczyła mnie robić na drutach i robiła mi pierwsze dwa rzędy oczek szalika, a potem musiałam sama. Może, cholera, powinnam wręcz poprosić kogoś: "Pokochaj mnie i naucz mnie tej miłości" ? To żałosne!

Czuję się jak zmęczona nieśmiertelnością matka Czasu.