Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czując cudownie w sobie rozdwojoną duszę
Raz nim gardzę, drugi raz wzdychać za nim muszę.

Im milszy, kto uraził, tym cięższa uraza.

Stracić cale nadzieję jest skończyć kochanie.

Pomsta zniewagi słuszna nie boi się kary.

Snadź miłość z sławą w swojej nie ustaną zrzędzie (...).

I rozum przed miłością na klęczki upada.

Jeżeliś ty był kiedyś, jam jest teraz mężny,
Jam podpora królestwa, jak jest mur potężny!

Miłość – wielka mistrzyni i gdzie serce juczy,
W nagrodę ostrzy dowcip i wielkich sztuk uczy.

Sprawiedliwość więc zwykła iść tak chromym krokiem,
Że winny ze wszystkiego wyjdzie przed wyrokiem.

Król każdy, co chce powinną mądrość zachować,
Ma swojej czci, ma i krwie poddanych szanować.

Ach, połóż na mym sercu utrapionym rękę,
A z jego drżenia uznasz, jaką cierpię mękę!