cytaty z książek autora "Melania Mazzucco"
Tym,co nas oddala od innych,nie jest to,co o nich wiemy,ale to,czego im nie mówimy.
Pamiętaj: marzenia są jedynym towarem, który nigdy się nie psuje.
(...) literatura - chociaż skazana na nieuniknioną klęskę - jest jedyną rzeczą, która pozwala znieść to perwersyjne szaleństwo, jakim jest życie.
Prawo do szczęścia jest zagwarantowane przez konstytucję. Każdy ma prawo do szczęścia.
Bo ma trzydzieści lat i miała czas zrozumieć, co się nie liczy...
Książki to najprawdziwsi przyjaciele, powiedział Ghaznavi. Towarzyszą ci w dniach szczęśliwych i smutnych, nigdy nie zostawiają cię samego. Ty je porzucasz, ale one potrafią wybaczać.
Nic nie jest zawsze białe. Wszystko zmienia swoją barwę. Miąższ owocu, dziecięce włosy, głos, nawet cień. Czasem biel staje się czarna, a zło staje się dobrem, i vice versa.
Samotności serca może zaradzić nawet przyjaciel. Ale samotność ciała, którego nikt nie potrafi dotknąć, wysłuchać, zrozumieć, jest absolutna, i pośród tylu ciał, które są na tym świecie-choć wszystkie mają te same organy i mniej więcej podobne rozmiary-jest być może tylko jedno jedyne, które nas dopełnia i bez którego życie traci smak.
Nadmierne pragnienie jakiejś rzeczy jest równoznaczne z rezygnacją z niej, bo właśnie pragnienie sprawia, że się ją traci.
Czasem można się pomylić. Ale nie można pozwolić by wątpliwości i strach zniszczyły nam życie. Odnaleźć siebie nawzajem to taki cud.
Wojny nigdy się nie wygrywa. Zwycięstwem jest osiągnięcie własnego celu.
W snach nikt nie słucha twojego głosu, twoje czyny nie mają skutków, konsekwencje działań są nieprzewidywalne, słowa nie znaczą tego, co powinny.
Nigdy jej nie mówiłam, że ją kocham, bo wstydzimy się mówić o pewnych sprawach i myślimy, że zawsze znajdzie się na to czas, a przecież od "potem" niedaleko jest do "nigdy", i nagle bum, wszystko skończone. Tak szybko umieramy, jesteśmy uczepieni życia jak liście.
Musi przestać żałować tego co się nie zdarzyło i niewykorzystanych okazji. Tylko to co się dokonuje jest prawdziwe.
Rzeczywistość mi nie odpowiada, a ja nie chcę jej zaakceptować, więc ją wymyślam na nowo, modyfikuję, snuję wizje.
Teraz kiedy wreszcie miała to czego chciała nie było to już tym czego chciała, ale po prostu tym co miała.