Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak to już jest na tym świecie, że zawsze przychodzi następna burza. Śnieżyce, ulewy, huragany, burze piaskowe i ogniowe. Niektóre są gwałtowne, inne łagodne. Trzeba poradzić sobie z każdą z nich z osobna i stale mieć baczenie na to, co przyniesie jutro.

- Tylko ty, ja i ileś tam tysięcy duchów. Jakie to romantyczne - zakpił. - Ale przynajmniej już odnalazłaś jedną duszę, ukochaną.
- Księżycowego Człowieka?
- Nie, moją. I mam nadzieję, że jej nie zgubisz.

- To jest Poszukiwaczka Dusz? - Nie zdołał ukryć w głosie powątpiewającej nuty. - Nie wyglądasz tak, jak się spodziewałem.
- A czego się spodziewałeś? - spytałam.
- Potężnej kobiety o ciemnej skórze. Wyglądasz jak ktoś, kto by nie przeżył burzy piaskowej, nie mówiąc już o tym, by miał uwolnić czyjąś duszę.
- Dobrze, że nie jesteś moim snującym opowieść. Dajesz się łatwo zwieść wzorowi ubrania, a nie dostrzegasz jakości materiału.

Nie dręcz się z powodu tych uczuć i wspomnień. Nie można zmienić przeszłości ale może stać się dla nas nauką i wskazówką na przyszłość.

- Chwileczkę. Sądziłam, że królowej usługiwały wyłącznie kobiety.
- Na szczęście nikomu nie przyszło do głowy, by zajrzeć pod moją spódnicę - odparł z szelmowskim uśmiechem, obcinając mi włosy.

Może być wiele deszczowych dni, ale te piękne i pogodne sprawiają, że zapomina się o deszczu.

Mag sprzed stu pięćdziesięciu lat nie był Poszukiwaczem Dusz, tylko złodziejem dusz. To ja jestem prawdziwą Poszukiwaczką dusz. I wreszcie wiem, na czym polega moja rola.