Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już miał zarzucać wędkę, już miał oddać się zajęciu, które tak łaskawie chroniło go przed świadomością, że nigdy w ciemności rozpędzanej blaskami ogniska nie napotka na usta słodkie i dłonie gorliwe. Już miał rozpocząć codzienny połów, gdy niespodziewanie do jego uszu dobiegł śpiew. Zamarł Wars, zamarły też ryby pod wodą i ptaki ponad nią. Świat cały zastygł w drżącym oczekiwaniu na kolejne dźwięki. Rozkosz, jaką przynosiła pieśń, zakłócała jedynie myśl, że głos tak niebiański nie mógł należeć do ludzkiej istoty. (Magdalena Lisiecka, Sawa).

Światy queernormatywne są nie tylko pełne reprezentacji, ale też muszą być odmienne od naszego. Homofobia nie może istnieć bez seksizmu i toksycznej męskości, tak jak rasizm właściwie nie może istnieć bez nierówności klasowych – i vice versa. W pewnym sensie prawdziwa radykalność queernormatywnych czy, szerzej, inkluzywnych narracji bierze się z tego, że mają one daleko idące konsekwencje dla konstrukcji świata (Katarzyna Nowacka, Świat na końcu tęczy).

Wygrzebałem z torby jeden z pozostałych notatników ze szlaczkami – ten akurat zatytułowany był strukturalizm w badaniach teoretycznoliterackich. Jak tak na nie patrzyłem, zacząłem dostrzegać… Nie, nie słowa – ale przerwy w rzędach bohomazów, powtarzające się znaki, schematy, symbole może nawet. Dla wygłupu – przecież w to nie wierzyłem – zacząłem jeden taki szlaczek kreślić w powietrzu ołówkiem. I co państwo powiecie? Zaiskrzyło. Jak Boga nie kocham i siłom przyrody duszę zaprzedałem – zaiskrzyło! (Mateusz Tokarski, Nowicjat).