Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość oznacza, że wiesz, kiedy pozwolić komuś odejść.

Ale nasze pokolenie postawiło na pierwszym miejscu swojej listy zakupów małą indywidualną tabletkę szczęścia. I dlatego z taką alarmującą regularnością pieprzymy się, opieprzamy i rozpieprzamy wszystko, co się nam nawinie pod rękę.

... czepiamy się życia, nawet jeśli oferuje nam samo cierpienie.

-Bo jesteś romantykiem, Harry. [...] Bo wierzysz we wszystkie stare piosenki. A stare piosenki nie przygotowują cię do prawdziwego życia. Stare piosenki sprawiają, że reagujesz alergicznie na prawdziwe życie.

Nie wolno nie doceniać siły oddziaływania pełnej rodziny. W dzisiejszych czasach pochodzenie z nierozbitego domu jest czymś w rodzaju posiadania niezależności finansowej, oczu Paula Newmana bądź też ściennego zegara. To jedno z autentycznych życiowych dobrodziejstw, które dane jest tylko nielicznym. Dobrodziejstwo, które trudno odrzucić.

Taki nierozbity dom może jednak wpoić dzieciom fałszywe poczucie bezpieczeństwa. Dorastając, uważałem za oczywiste, że każde małżeństwo musi być tak samo stabilne i wieczne jak mojej mamy i taty - że będzie takie i moje własne. Moi rodzice sprawili, że wydawało się to łatwe. A to wcale nie jest prawda.

Mój tato był wspaniałym ojcem, ale - i na tym polega cały dowcip - nie musiał nawet przy mnie być, żeby odegrać tę rolę. Wystarczyło powiedzieć: "Poczekaj tylko, aż wróci do domu ojciec", i zachowywałem się jak trzeba. Matka przypominała mi o jego istnieniu i od razu rozumiałem, że muszę być grzeczny. "Poczekaj tylko, aż wróci do domu ojciec", mówiła. Sama wzmianka o ojcu wystarczała, że wszechświat wracał na swoje miejsce.

Dzisiaj nie słyszy się tak często tej groźby. Ile kobiet mówi obecnie dziecku: "Poczekaj tylko, aż wróci do domu ojciec"? Niewiele. Ponieważ w dzisiejszych czasach niektórzy ojcowie w ogóle nie wracają do domu. A inni siedzą w nim bez przerwy.