Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Płynie w tobie kozacka krew, czuję to przez twoją skórę, niespokojna, żądna wolności. Nie zaznasz spokoju już nigdy, zawsze gdy wiatr z syberyjskich stepów, wiatr ze wschodu powieje, gdziekolwiek będziesz, poczujesz, że musisz ruszać w drogę. Nigdy nie zaznasz spokoju w jednym miejscu, jak Kozak po stepach na koniu będziesz gnać przez życie...

Paszoł won w pizdu, sabaka.

Ludzie Bantayanu nie żyją przeszłością, bo niesie ze sobą ból. Nie żyją przyszłością, bo się jej boją. Żyją chwilą. A w tej chwili wszyscy jesteśmy szczęśliwi. Nie martw się. Co ma cię spotkać, to i tak cię spotka, po co o tym myśleć i się zamartwiać? Teraz jesteś szczęśliwa, bo jesteś u mnie, ja jestem szczęśliwa, bo mam gości i nie muszę robić prania, nie myślę o tym, że zaraz je zrobię, bo to mi psuje humor. A jak już będę je robić, cóż, pomyślę, że cudownie pachnie proszek, że robię to dla swoich dzieci, i znów się ucieszę. Widzisz, oto cała prawda o życiu – idź małymi kroczkami.

Marzenia mają silną moc. Jeśli o czymś marzysz, spełnia się. Dlatego trzeba uważać z marzeniami. Nie zawsze daje nam szczęście to, czego tak mocno pragniemy. Świat wie czego nam trzeba i daje nam to za darmo – słońce, powietrze, woda, kokosy, to wszystko mamy za darmo. Ale zawsze chcemy mieć więcej, choć nie zawsze jesteśmy szczęśliwsi, gdy już to więcej mamy.

Człowiek powinien być szczęśliwy, bo po to się rodzi. O to w tym wszystkim chodzi. Jeśli jest nieszczęśliwy, to znaczy, że robi coś nie tak ze swoim życiem.

Było mi wszystko jedno. (...) Byle się uczyć fachu. Łapać role. A potem następne i następne. Yolanda nauczyła mnie żyć chwilą. Wszyscy tu tak żyją, nie zauważyłaś? W mieście jest inaczej, ale tutaj, na wyspie, liczy się tu i teraz. Dlatego są szczęśliwi. Postanowiłem sobie, ze nie jest ważne, co robię - ważne jest to, żebym robił to pięknie. Chcę tworzyć rzeczy i chcę, by były po prostu piękne. Jeśli życie da mi kamień, oszlifuję go i stworzę z niego rzeźbę, jeśli da mi drewno, zbuduję z niego piękne krzesło, jeśli da mi skałę, wybuduję z niej wspaniałą grotę...

Pamiętaj, kim jesteś i po co jesteś na ziemi. Bez tego stajesz sie tylko kruchą skorupką.

Na Filipinach okazywanie smutku jest równoznaczne z okazywaniem słabości. Nikt nie chce być słaby, dlatego ludzie się śmieją. Nawet godzinę po tajfunie.