Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I wtedy pojmuję. Że wolność istnieje i trzeba ją zdobywać, nawet za cenę wielkiego bólu. Że przeznaczenie nie ma nad nami władzy, jesli mamy odwage się zbuntować.

Kiedy będziesz stara, sama też pojmiesz, że życie to żart i biorąc je zbyt serio, nic się nie zyskuje.

- Ja jestem z tobą i zawsze będę. Dlatego musisz żyć.
- Ja bez ciebie nie istnieję!
- A ja bez ciebie. Dlatego, chociaż to będzie trudne, nie daj się ponieść rozpaczy. Żyj, Shyro, żyj za nas obie, bo jeśli ty będziesz żyła, ja nigdy nie umrę naprawdę.

Życie toczy się niczym spirala, do końca zwodzi nas, że wszystko się zmieniło, aby potem doprowadzić nas z powrotem do punktu wyjścia.

Dlatego nie mówcie, że to miejsce jest zgubione. Ktoś oddał za nas życie.

Dom jest tam, gdzie żyją twoje wspomnienia, osoby, które kochasz.

I chociaż to śmiertelnie boli, jestem szczęśliwa z powodu tego uczucia, ktore uniemożliwia mi zabicie Marvasha. Bez miłości i bólu, bez nienawiści, przywiązania, a nawet bez rozpaczy, byłabym nikim.

Ja musiałam żyć za zmarłych, za tych, którzy odegrali w tej historii swoją rolę, lecz pamięć po nich została zatarta przez upływ czasu. Ja musiałam żyć za moją babkę i jej najwyższą ofiarę, musiałam żyć za Baola i jego bohaterstwo, które pozwoliło mi przeżyć. Musiałam żyć za Adharę i Amhala, którzy w ciszy oddali swoje istnienia za Świat Wynurzony.

Bo wojna to potwór, który pożera młodych i starych, a życie, chociaż okrutne, raczej eliminuje starych i słabych.

Nadzieja jest silniejsza od wszelkich eliksirów, to eliksir dla duszy.

Im dłużej podróżowała, tym bardziej zdawała sobie sprawę, że wszędzie są nadzwyczajne miejsca, które po prostu istnieją mimo nędzy swoich mieszkańców. Były i będą zawsze. Niektóre miejsca nie potrzebowały ludzi.

Życie bez uczuć było życiem bez bólu. Świadomość i emocje niekoniecznie oznaczały coś dobrego.

Uczucia nas oszukują, Sheireen, lepiej nie mieć nic do stracenia niż widzieć, że wyrywają nam to, co kochamy.

(...)wystarczy trochę obrotności i ogromne pragnienie wiedzy, aby dokonać w życiu wielkich rzeczy.

Uczucia nas oszukują Sheireen, lepiej nie mieć nic do stracenia niż widzieć, jak wyrywają nam to, co kochamy.

Adhara leżała na piersi Amhala, bez sił. Wypuściła sztylet, zacisnęła ramiona wokół jego szyi, płacząc. On był zimny i się nie ruszał.
Potem dotyk jego dłoni na plecach, ciepło jego oddechu na szyi. Nic jej nie powiedział. Zanurzył głowę w jej ramieniu, wdychając jej zapach. Poczuła, jak obejmuje ją rozpaczliwie, i zrobiła to samo.
- To ty? - spytała cicho Adhara.
- To ja. - I przycisnął ją mocniej do siebie.