Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli nie ma wyjścia, trzeba je stworzyć. Nie można pozwalać, by świat po prostu nam się przydarzał(...).

Kiedy pamiętasz o tym że, masz zapomnieć, to znaczy, że jeszcze wspominasz. Dopiero gdy całkiem zapomnisz o zapominaniu, to zapomniałaś na prawdę.

Ile milczenia oznacza samotność?

(...) bo tak naprawdę wszystko, co można zrobić, to kochać drugiego człowieka.

Pragnienie jest doprawdy rzeczą idiotyczną. Pragniesz czegoś tak długo, dopóki tego nie dostaniesz, po czym raptem tracisz całe zainteresowanie. Uważasz zdobytą rzecz za coś oczywistego, dopóki jej nie stracisz.

Lepiej mieć serce na dłoni, niz trzymać je głęboko w środku...

Może szczęście to kwestia bilansu plusów - światła zmieniającego się na zielone w chwili, gdy podchodzimy do przejścia - i minusów - gryzącej metki przy kołnierzy - spotykających nas każdego dnia.
I może na każdego przypada taka sama jego dawka.
Może w istocie nie liczy się fakt, czy jest się sławną pięknością, czy też rozpaczliwie szarą myszką.
Może nie jest ważne, że nasza przyjaciółka umiera.
Może trzeba po prostu żyć. Nic więcej

...Boję się czasu [...]. To znaczy, boję się, że zabraknie mi czasu [...]. Nie zdążę zrozumieć ludzi, nie dowiem się jacy są naprawdę. I zabraknie czasu na to, by ktoś mnie zrozumiał. Boję się szybkich ocen i błędów, które wszyscy popełniają. Jeśli nie będzie czasu, nie da się tego naprawić. Boję się, że zamiast filmów oglądam tylko ich fragmenty.

Widziałem piękno w niezliczonych postaciach.Zakochałem się i moja miłość trwa nadal. Raz zabiłem ukochaną kobietę, umierałem za nią wiele razy, lecz nic mi jeszcze z tego nie przyszło. Ciągle jej szuka. Ciągle ją pamiętam.Noszę w sobie nadzieję, że pewnego dnia ona też mnie sobie przypomni.

Jakie to smutne-pomyślała Carmen-gdy zachowujesz się podle, bo czujesz się zrozpaczony i zraniony i tak bardzo pragniesz miłości. A jeszcze bardziej tragiczne jest, gdy wszyscy unikają cię i przemykają się obok na palcach wtedy, kiedy najbardziej ich potrzebujesz

Gdyby ktoś nakręcił o tobie film, zatytułowałby go "Za bardzo się przejmuję".

To dziwne źródło samotności: Wiedzieć o ludziach rzeczy, których sami o sobie nie wiedzą.

-Jak sądzisz, może łatwiej się wściekać na ludzi, którym ufamy? [..]
-Czemu?
-Bo wierzymy, że i tak będą nas kochać.

Ona mnie stworzyła i ona mnie zgubiła.

I choć naprawdę nigdy ze sobą nie rozmawiali, zawsze dokładnie wiedziała, co on by powiedział

Przyjaciele przychodzą i odchodzą ale rodzina zostaje

Na świecie są dwa rodzaje ludzi. Tacy, którzy dzielą innych ludzi na dwa rodzaje, i tacy, którzy tego nie robią.

Myśli były niczym. Wspomnienia były niczym. Nie można było ich dotknąć. Nie zajmowały czasu. Wszystkie mogłyby się zmieścić na czubku szpilki. W ciągu kilku sekund można było poddać w wątpliwość cały świat.

Gdy wiesz, że jesteś inny, gdy twój wewnętrzny świat wydaje się wszystkim-nawet tobie-pozbawiony sensu, w naturalny sposób się odsuwasz. Nie zauważasz już różnicy między tym, co powinni myśleć normalni ludzie, a tym, co myślisz ty, ale ta różnica się powiększa. Najprostsze interakcje powoli stają się coraz bardziej napięte, aż w końcu rezygnujesz z większości z nich.

Pamiętasz to, co przeminęło, a zapominasz o tym, co masz tuż przed sobą

Nie mogła być tak kochana. Nawet ona. Nawet przez niego.

(...)Jesteś ze mną, Lucy, w każdej mojej myśli, we wszystkich kalkulacjach, w każdej żądzy, w każdym potknięciu, każdym sukcesie i każdym smutku(...)

O zwycięstwach się zapomina, ale porażki pamiętamy.

Kocham ją.Potrzebuję jej.Wyjawiłem jej wszystko.Po prostu chciałem,żeby mnie poznała.

Nie mogła znieść, że czegokolwiek potrzebuje od tych ludzi, ale potrzebowała...

Dorastanie jest straszne, ale to i tak lepsze niż wszelkie inne możliwości

Zanim zupełnie przestała myśleć, oddając się uczuciom, przemknęło jej przez głowę, że nie wyobrażała sobie, że w niebie będzie tak gorąco.

Czasami wmawiamy sobie to, co chcielibyśmy, żeby było prawdą.

Marnie mi idzie nadawanie życiu znaczenia, ale w miarę możliwości staram się nadawać znaczenie śmierci.

To niezwykłe, jak wiele z siebie pokazujemy każdemu mijanemu człowiekowi, który zechce nam się przyjrzeć.