Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak wiele znaczy dla nas przyjaźń? Jak bardzo potrzebujemy drugiej osoby, z którą możemy w każdej chwili porozmawiać? Wszystko zależy od człowieka, ale każdy z nas powinien mieć kogoś, komu warto zaufać i przed kim warto całkowicie się odsłonić. Czy Ania ma taką osobę? I jak radzi sobie z trudnymi chwilami? O tym możecie przeczytać w "Chmurce" Pauliny Kamińskiej. Nie będę zaprzeczała, iż autorkę znam osobiście, bo nie ma to najmniejszego sensu. Czy miało to wpływ na moją recenzję? To zależy. Nie miało we względzie oceny książki, miało za to w możliwości wczucia się w prezentowaną rzeczywistość. Dlaczego? Czytając niektóre dialogi, monologi, doskonale wiedziałam, że są one bardzo prawdziwe i jakby żywcem wyjęte z dość bliskiego środowiska. Nie miało tam prawa bytu żadne udawanie ani naciągane sentencje bez większego polotu. To pierwszy raz, gdy czytam książkę kogoś, kogo dobrze znam i przyznam, że uczucie jest co najmniej fascynujące. Ale przejdźmy do ważniejszej rzeczy - fabuły. Choć wydaje się ona banalna, ot nastolatka, z którą zerwał chłopak, to mocno możemy się zdziwić, gdy zaczniemy ją czytać z dokładnie takim pierwszym wrażeniem. Nic, ale to naprawdę nic, w tej książce nie jest zwyczajne (no, może Karolina jest najzwyczajniejszą dziewczynką!). Wciągnęłam się po paru pierwszych stronach, gdy odkryłam, że to na całe szczęście nie jest polska wersja wyżalania po zerwaniu z chłopakiem. Oj nie, moi drodzy, to zdecydowanie więcej. Mamy wyrazistych bohaterów (Ania, Kamil, Wiola) i jednego dość tajemniczego (Olga). Przyznam, że aż do końca nie rozumiałam czemu sytuacja rodzinna w domu Ani wygląda tak, a nie inaczej, czego nie ułatwiał fakt, że rodziców w zasadzie nie jesteśmy w stanie w tej książce poznać. Niemniej jednak ten aspekt nie dawał mi spokoju i ciesze się, że zostaje na końcu wyjaśniony, choć przykro mi, że takie rzeczy się zdarzają. Ania, jak przystało na zranioną nastolatkę, znajduje pocieszenie w gronie przyjaciół, ale sama również zauważa, jak bardzo ograniczał ją jej niedawny związek. Cała "Chmurka" to spojrzenie z wielu perspektyw - jak wielu kwestii nie potrafimy zauważyć z najróżniejszych powodów - ot, zwykłej nieuwagi lub wybiórczej spostrzegawczości. Lektura przynosi ze sobą sporo refleksji, bo porusza różne obszary - zaczynając od nastoletnich problemów sercowych, kończąc na trudnej chorobie i tym, jak radzą sobie z nią ludzie z najbliższego otoczenia. Jeśli dawno nie czytaliście czegoś, co wzrusza i bawi jednocześnie, to z pewnością polecam "Chmurkę", która jest krótka, lecz treściwa.