Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Q. Newark “Co to jest projektowanie graficzne?” Autor tejże książki, Quentin Newark jest jednym z założycieli Atelier Works o której też mowa w drugiej połowie publikacji, gdzie autor zawarł przegląd portfolio znanych i ciekawych firm projektowych. Zgodnie z tym co jest napisane na okładce - jest to niezbędnik projektanta, lektura obowiązkowa dla tych osób, które chcą zająć się zawodowo projektowaniem graficznym zaś dla doświadczonych grafików powinna być inspiracją. Nie należę do żadnej z tych grup, więc może to jest powód dla którego książkę czytało mi się opornie i ciężko. Moim zdaniem za dużo jest specjalistycznej wiedzy aby była to pozycja, po którą sięgnie laik a jednocześnie osoba zainteresowana tematem. Pierwsza część książki zawiera bardzo dużo technicznych wiadomości na temat projektowania, począwszy od definicji czym jest projektowanie graficzne poprzez zawiłości i szczegóły dotyczące znaków, krojów pisma i modułów a kończąc na sferach gdzie ta dziedzina ma rację bytu i jest wykorzystywana w szerokim spektrum. Druga część książki (co stanowi prawie połowę publikacji),tak jak wspomniałem wcześniej dotyczy portfolio projektantów, którzy zadziwiają sposobem i innowacyjnym podejściem do tematu, na które mają zlecenie (ciekawe rozwiązania technologiczne, użyte materiały i interpretacje tematu). Autor na początku książki przytacza słowa znane w kręgach projektantów graficznych, że “zły projekt nikogo nie zabił”. Myślę, że uwypuklił w ten sposób rolę tego zawodu, że nie jest to profesja pokroju np. lekarza, że od dobrego projektu nie zależy życie człowieka i w konsekwencji dizajn nie jest tak kluczową sprawą. Newark podaje również różnice pomiędzy typografią a projektowaniem graficznym, sygnalizuje, że to dwie odrębne dziedziny. Konfrontuje ze sobą również reklamę i projektowanie. Posługuje się porównaniem, że obie branże należą do tej samej rodziny (podobnie jak np. poezja i beletrystyka). Są jak bliźnięta syjamskie - posiadają jedno ciało ale własną, odrębną osobowość. Podoba mi się bardzo to porównanie, jest bardzo poetyckie i moim zdaniem trafne. Ponadto zaznacza w książce, że komercyjni projektanci muszą mierzyć się z takim wyzwaniem, że projekt graficzny powinien dotrzeć do dużego grona odbiorców. Chcąc to osiągnąć trzeba liczyć się z tym, że przekrój społeczeństwa jest znaczny - różne są poziomy obcowania z tekstem. Odmienny jest też wiek odbiorcy, wykształcenie czy pochodzenie etniczne. To wszystko powoduje, że kluczowym elementem przed przystąpieniem do jakiejkolwiek pracy, jest określenie kto będzie odbiorcą projektu. Oprócz wiedzy czysto technicznej z książki możemy wyłapać wiele ciekawostek. Przykuło moją uwagę np. to, że angielski jest jedynym językiem z alfabetem łacińskim, gdzie nie znajdziemy znaków diakrytycznych (czyli takich znaków jak ó, ę, ø czy ç). Drugą ciekawostką, którą znalazłem w publikacji jest koncepcja, że umysłowi najłatwiej przychodzi zapamiętanie rzeczy niezwykłych lub przedstawionych w nieoczekiwany sposób. Interesujące stanowisko. Podsumowując książka mnie nie porwała, ciężko mi się czytało, zwłaszcza pierwszą część książki. Informacje na temat portfolio firm były ciekawsze i ukazane w lżejszej formie. Były tam tylko niezbędne opisy i dużo grafik przedstawiających omawiane projekty graficzne. Na plus zasługuje to, że autor umieścił w książce wiele przykładów różnych nieszablonowych koncepcji. Można dzięki temu zaznajomić się z interesującymi pomysłami. Są to przykłady niezwykłej kreatywności człowieka. Myślę, że jest to pozycja dla koneserów i tylko tych, którzy faktycznie interesują się dość mocno tematem. Warto dodać, że jest też dostępna również inna książka z tej serii, mianowicie “Co to jest typografia?”, również ukazana w wydawnictwie Arkady. Książkę przeczytałem dzięki Stowarzyszeniu Sztukater, za co bardzo dziękuję.