Zdzisław Morawski

Taki sobie trącący myszką reportaż z Watykańskiej siedziby. Z jednej strony dowiadujemy się arcyciekawych rzeczy – jak zorganizowane jest Państwo Kościelne, co właściwie robi Papież całymi dniami, skąd się biorą kardynałowie i dlaczego głosują „pod kluczem”, czym jest dyplomacja kościelna, prawo kanoniczne i skąd Watykan bierze pieniądze na swoje funkcjonowanie. No i dlaczego co najmniej połowa Rzymu pędzi na zakupy do watykańskich spożywczaków! Dla znawców tematu to pewnie za mało ale całkiem wystarczy żeby nieco zorientować się w światku za Spiżową Bramą. Inna strona to kompletnie przestarzałe dywagacje na temat stosunków Stolicy Apostolskiej z blokiem krajów socjalistycznych. Pan Morawski zapewne należał do osób dość zaangażowanych i oddanych PRL-owskiej polityce, bo inaczej nie byłby w tym Watykanie i ta książka też by nie powstała. Rozczulające były te triumfy – jak to w czasie beatyfikacji Maksymiliana Kolbego, jakoby szczególnie doceniono władze socjalistycznej Polski a zlekceważono delegaturę naszego rządu na uchodźctwie. Tak, tak - taki mieliśmy dobrobyt, że nawet Papieże łapali się za swoje piuski… O pontyfikacie JP II w ogóle niewiele, bo książka praktycznie kończy się na przełomie 1978 i 1979 roku. Ciąg dalszy trzeba sobie samemu przypomnieć!