Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kochać to rozumieć, kochać człowieka to znaczy rozumieć go, nie rezonować o nim, nie wgłębiać się w niego zabijającym spojrzeniem martwego rozsądku, o nie, ale przenikać go na wskroś oświeconym rozumnym okiem ducha. Zrozumieć człowieka - to siłą rozumnego pojmowania zniszczyć naturalną zaporę dzielącą jednego człowieka od drugiego i w tym jasnym pojmowaniu zlać się z nim w jedno i stworzyć jedno - trzecią pełną łaski i szczęśliwości istotę, w której nie ma i nie może być grzechu, bo gdzie jest miłość, tam wszystko jest święte i prawdziwe, i w której nie może być cierpienia, bo w miłości nie ma lęku; kto się obawia, jest niedoskonały w miłości. (...) Zrozumieć i pokochać rzeczywistość - oto całe przeznaczenie człowieka.

Trudno przypuścić, że nawet w czasach powszechnej ciemnoty i zabobonu wynalazcy codziennych cudów sami byli przekonani o ich realności. To samo można powiedzieć o polityce, którą da się ująć w następującą regułę: "Należy ujarzmiać i ograbiać lud w taki sposób, żeby się nie uskarżał zbyt głośno na swoją dolę, żeby nie przestawał być posłusznym i żeby nie miał czasu myśleć o oporze i buncie".

Gdzie zaczyna się państwo, tam kończy się wolność jednostki i vice versa.

Czy nie jest rzeczą oczywistą, że Słowianie powinni i mogą wywalczyć swe prawa i miejsce należne w historii oraz braterstwoo narodów tylko przez Rewolucję Socjalną?

Radość niszczenia jest równocześnie radością tworzenia.

Naród musi mieć swobodę, nie wykrojoną według ciasnej modły naszych uczonych doktrynerów i biurokratów, musi mieć pełną wolność, bez kontroli ruchów.

Zbaw nas Boże od jednej pomyłki: nie bądźmy doktrynerami, nie rozpoczynajmy od stworzenia konstytucji i z góry narzucania praw narodowi.

Mniemam, że objęcie prawa własności nad ziemią przez cały naród i władanie nią za pomocą gmin odpowiada najlepiej stosunkom pierwotnym słowiańskim, a powrót do nich i ich urzeczywistnienie, wraz z płynącymi stąd następstwami i zastosowaniami, jest poniekąd historycznym powołaniem Słowian.

Tak, kochamy Polaków, podziwiamy ich, wierzymy w ich wielką przyszłość, nierozerwalnie związaną z przyszłością wszystkich Słowian, wierzymy w ich braterstwo z nami.

Nie: jeszcze Polska nie zginęła!

W dziejach Polaków tyle tkwi piękna i szlachetności, że jest za czym boleć i czym się chlubić!

Kto ma rację, idealiści czy materialiści? Skoro zagadnienie zostało tak postawione, nie można się wahać. Nie ulega żadnej wątpliwości, że idealiści nie mają słuszności i że jedynie materialiści mają rację. Tak jest, fakty panują nad ideami; ideał — jak mówi Proudhon — jest kwiatem, którego korzeń stanowią materialne warunki istnienia. Tak jest, cała intelektualna i moralna, polityczna społeczna historia ludzkości jest odbiciem jej historii ekonomicznej.

Spółdzielczość, we wszystkich swych postaciach, jest niewątpliwie racjonalną, zgodną z zasadami sprawiedliwości formą przyszłej produkcji.

Każdy Rosjanin powinien iść, gdzie pragnie, i robić, co chce, nie spowiadając się z tego nikomu.