Heinrich Hoffmann

Jego ojciec był architektem i miejskim radcą budowlanym. Hoffmann rozpoczął studia medyczne w Heidelbergu, gdzie należał do korporacji akademickiej Corps Alemannia Heidelberg, a zakończył w 1833 r. w Halle. Po pobycie w Paryżu otworzył w 1835 we Frankfurcie praktykę. W latach 1844-1851 wykładał anatomię w Instytucie Badawczym Senckenberg (Forschungsinstitut Senckenberg). W 1848 r. był deputowanym do Parlamentu Przygotowawczego we Frankfurcie. Od 1851 r. był dyrektorem miejskiego szpitala psychiatrycznego ("Anstalt für Irre und Epileptische") we Frankfurcie. Był pionierem psychiatrii dzieci i młodzieży.

Światową sławę przyniosła mu książka dla dzieci Der Struwwelpeter (pol. Staś Straszydło) (1844), którą ozdobił własnoręcznie wykonanymi ilustracjami. Zapewne w 1858 r. Hoffmann opracował nową wersję ze zmienionymi ilustracjami, na której bazują wszystkie następne wydania książki.

O Juleczku, co miał
zwyczaj ssać palec
Ja wychodzę po ciasteczka”
Rzekła mama do Juleczka.
„Sprawiajże się tu przykładnie,
Nie ssij palców, bo nieładnie.
Bo kto palce w buzię tłoczy,
Zaraz krawiec doń wyskoczy
Z nożycami, zły okrutnie,
I paluszki nimi utnie”
Julek przyrzekł słuchać mamy,
Lecz nie wyszła jeszcze z bramy,
A już nieposłuszny malec
Myk – do buzi duży palec!
Wtem ktoś z trzaskiem drzwi otwiera,
Wpada krawiec jak pantera
I do Julka skoczy żwawo,
Nożycami w lewo, w prawo -
Uciął palec jeden, drugi!
Aż krew pryska na dwie strugi!
Julek w krzyk, a krawiec rzecze:
„Tak z nieposłuszeństwa leczę!”
Wraca mama – wielka bieda
Juleczkowi ciastek nie da.
Bo kto mamy nie usłucha,
Temu dosyć bułka sucha!
Płacze Julek w wielkiej trwodze
A paluszki na podłodze...