Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mamo, posłuchaj, czasem oswojone ptaki zaczynają wariować. Obijają się o szyby, strącają pranie ze sznura, wlatują w cierniste krzewy, aż fruwa pierze. Po tych wybuchach nastaje zupełna cisza. W końcu ostatnie piórko spływa spokojnie na ziemię. Słychać, jak trawa rośnie. A potem życie toczy się dalej, jak gdyby nigdy nic

Mój świat ma trzy mianowniki. Przedtem. Teraz. Jeśli.

Dorosłość to usychające koryto rzeki, to pozbawiona płatków róża, to taki czas, kiedy się już o niczym nie marzy, nie podejmuje wyzwań.

(...) nie powiedziałabym, że pisarstwo to zawód. Raczej rozgoryczenie. Gorzki przepis na życie.

W zasadzie od tego się wszystko zaczyna. Zawsze ktoś kogoś wodzi na pokuszenie. Zawsze ktoś się z radością pokusie poddaje.

To książka mnie pisze. Życie mnie pisze.

Bo przecież ciasne myślenie jest wyuczone. [s.51].

(...)dopiero sekcje zwłok uświadomiły ludziom, jak bardzo ciasne gorsety przemieszczają narządy wewnętrzne kobiet.