Vladimir Jankelevitch

Kolejna po ,,Płci i śmierci'' tanatologiczna pozycja z serii Biblioteki nowej myśli po jaką dane mi było sięgnąć. Na publikację składają się cztery dotyczące różnych aspektów śmierci wywiady. Książka bardzo nierówna; w wypowiedziach francuskiego filozofa przeplatają się myśli mądre, logiczne i słuszne z pozbawionymi spójności i logiki dyrdymałami. Autor stara się wykazywać daleko idącym humanitaryzmem, przy czym w rozważaniach na temat eutanazji antagonizuje geniuszy i ludzi przeciętnych, arbitralnie wypowiadając się których należy, przy wykazaniu przez nich takiej woli: zabić, a których pozostawić przy życiu. Czy tak ma wyglądać humanitaryzm? Autor niejednokrotnie popada też w rozmaite dysonanse poznawcze, nieraz absurdalne i nie znajdujące pokrycia w rzeczywistości. Lewicowe zanegowanie ducha na rzecz materii zawsze skutkować będzie podobnymi barbarzyństwami, niemniej przeczytania książki nie żałuję.