Paweł Kozacki OP

Pokuta to chyba najtrudniejszy sakrament. Potrzeba nie lada odwagi, żeby klęknąć przy konfesjonale i otworzyć się przed obcym facetem. I cóż z tego, że spowiadamy się przed Chrystusem, skoro każdy z nas zna przynajmniej kilka mrożących krew w żyłach historii ze spowiednikami w roli głównej, kiedy na oczach przerażonych wiernych przy konfesjonale rozgrywały się sceny dantejskie. Opowieści tego typu, powtarzane wśród znajomych i rodziny, często podkoloryzowane w zależności od fantazji opowiadającego, stają się wręcz legendarne i straszą potencjalnych penitentów. Dla wszystkich czujących dreszcz na karku na myśl o spowiedzi znalazłam idealną książkę, czyli tomik „Spowiedź bez końca”. Dwaj znani, szanowani i lubiani bracia dominikanie stają naprzeciw siebie w bezpośredniej konfrontacji. Ojciec Paweł Kozacki wciela się w rolę penitenta, który zarzuca pytaniami ojca Wojciecha Prusa. Cała książka jest więc zapisem rozmowy obu braci. Paweł Kozacki dopytuje, prowokuje, szuka dziury w całym. W jego pytaniach zawierają się wszystkie obawy przeciętnego człowieka, który nie zawsze widzi sens w tym najintymniejszym z sakramentów. Z kolei Wojciech Prus cierpliwie tłumaczy wszelkie wątpliwości, rozwiewa niepewności, posiłkuje się fragmentami z Pisma Świętego, nawiązuje do własnego życia i długoletniej praktyki, a w jego wyjaśnieniach raz za razem przyskakują iskierki humoru. „Spowiedź bez końca” to idealna książka dla wszystkich niepewnych, ciekawych, wątpiących, poszukujących, zagubionych, którzy czują niepokój na myśl o spotkaniu z człowiekiem po drugiej stronie kratki. W prosty, zabawny i przystępny sposób dwaj dominikanie przypominają o pięknie i wyjątkowości sakramentu pokuty. Jest więc zwyczajnie, życiowo, zabawnie, ale przede wszystkim szczerze i mądrze, jak to zwykle u dominikanów. Ten niewielkich rozmiarów tomik to niezwykle wartościowa książeczka, która jest szczególnie cenna teraz, w okresie Wielkiego Postu, kiedy wielu ludzi przygotowuje się do jedynej w roku spowiedzi.