Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać282
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Michał Solanin
3
4,7/10
Pisze książki: fantasy, science fiction, literatura piękna
Michał Solanin – ur. w roku 1977 w Sandomierzu. Pisarz, publicysta i dziennikarz, absolwent Wydziału Prawa i Administracji UMCS. Publikował na łamach m.in. Tygodnika Nadwiślańskiego, magazynu „Tylko Rock” oraz czołowych portali internetowych. Debiutował w roku 2009 powieścią „Ostatni Nefilim”. Prywatnie miłośnik odtwórstwa historycznego, muzyki metalowej, yerba mate i dawnych żaglowców.http://
4,7/10średnia ocena książek autora
27 przeczytało książki autora
141 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Ostatni Nefilim Michał Solanin
3,2
Na początku, gdy zobaczyłam zapowiedź 'Ostatniego Nefilima', autorstwa Michała Solanina, myślałam, że to książka idealna dla mnie. Nefilimy, anioły i demony zła - czyli coś co lubię. Jedynie co, to odstraszała mnie trochę okładka. Jednak jak to się mówi, książki po okładce się nie ocenia. Gdy już trzymałam powieść w rękach, zdziwiłam się, że ma tak mało stron. Jednak nie przejęłam się tym zbytnio i zaczęłam czytać. I właśnie w tym momencie zaczęły się problemy.
Siły dobra i zła od zawsze toczyły krwawe batalie o panowanie nad ziemią i rodzajem ludzkim. Kolejna z nich przypada na rok 1190, a trwająca właśnie krucjata to doskonały pretekst do rozegrania własnej wojny. Do tego jednak potrzebny jest śmiertelnik, ktoś taki, jak rycerz Roderic Plaisantin. Problem tylko, jak przekonać pobożnego Krzyżowca, żeby odwrócił się od swojej wiary? Świeżo przybyły z zaświatów Bafomet chyba ma pomysł, jak tego dokonać. Na jego nieszczęście, na ziemię zstępuje Anioł Zniszczenia, doświadczony w tysiącletnich walkach z Upadłymi…
Powyższy opis przygarnęłam z tylnej okładki książki. Pewnie zastanowicie się dlaczego, bo zazwyczaj sama piszę opis książki. Już wyjaśniam. Otóż czytając 'Ostatniego Nefilima', tak naprawdę nie wiedziałam o co autorowi chodziło. Zgubiłam się gdzieś po drodze i motyw książki gdzieś mi uleciał. Do książki miałam trzy podejścia. Za pierwszym razem przeraziłam się wielką ilością archaizmów. Za drugim razem dotarłam zaledwie do pięćdziesiątej strony i się poddałam. Jednak kilka dni temu zebrałam się w sobie i postanowiłam dokończyć to... dziadostwo. Powieść napisana jest okropnym, niezrozumiałym i bardzo uciążliwym językiem. Czytając rozdział po rozdziale miałam wrażenie, że autor tak naprawdę nie wie o czym pisze. Może i pomysł miał dobry - ale nie potrafił ubrać go w słowa. 'Ostatni Nefilim' jest po prostu nudny. Autor nie stworzył żadnych oryginalnych postaci, a co na dodatek - anioły i demony miały bardzo podobne imiona, więc gdybym sobie nie zapisała ich na kartce, to wątpię czy wiedziałabym kto co mówi. Michał Solanin stworzył powieść aż do bólu banalną i nieciekawą. Zdarzenia opisane są bardzo chaotycznie. W ogóle nie potrafiłam skupić się na treści. Czyżby źle wykorzystany został potencjał autora?
Jak dobrze wiecie, we wszystkich opowieściach, bajkach i legendach tymi dobrymi były zawsze anioły, natomiast nutkę zła wprowadzały dzieci piekła. W powieści Michała Solanina jest na odwrót. Wydaje mi się, że w ten sposób autor próbował przyciągnąć uwagę czytelnika, jednak pomimo tego oryginalnego zabiegu niestety mu się to nie udało. Powiedzmy sobie wprost: 'Ostatni Nefilim' to powieść słaba. Bardzo słaba. Jest to kolejny dowód na to, że Polacy może i mają dobre pomysły, jednak nie umieją ich wykorzystać. Po raz kolejny polski autor mnie do siebie zraził, i o zgrozo wydarzyło się to w momencie, kiedy pisarze znad Wisły odzyskiwali moje zaufanie. No cóż. Mówi się trudno.
Nie jestem w stanie już nic o tej powieści napisać. Zawiodłam się niezmiernie i bardzo tego żałuję. Spodziewałam się dobrej, fantastycznej opowieści z charakterem i potencjałem. Niestety autor zawiódł na całej linii i o to mam do niego wielki żal. Czytanie szło niezwykle opornie, miałam ochotę tę książkę wyrzucić przez okno, spalić, zakopać, odkopać, utopić i jeszcze raz nauczyć ją latać. Panu Michałowi Solaninowi serdecznie mówię NIE. Chociaż z całego serca życzę kolejnej, o wiele ciekawszej i udanej książki. Amen.
Podsumowując. 'Ostatni Nefilim' autorstwa Michała Solanina to książka naprawdę niewarta przeczytania. Nudna, schematyczna, do bólu słaba. Nie polecam. No chyba, że cierpicie na bezsenność, to poczytajcie ją przed zaśnięciem - przeniesienie się w krainę snów w stu procentach zapewnione. Już chyba instrukcja obsługi hamulca ręcznego w pociągu byłaby ciekawsza...
Ostatni Nefilim Michał Solanin
3,2
Książki o walkach dobra i zła są powszechne. Ostatnimi czasy motywy aniołów i demonów stały się równie powszechne, żeby nie stwierdzić, nagminnie używane. Trudno więc jest napisać coś, czego jeszcze nie czytano albo o czym nie mówiono na tysiące sposobów. Z wielką przyjemnością chciałam więc sięgnąć po „Ostatniego Nefilima” - w większości ze względu na moje zafascynowanie literaturą fantasy, w której występują aniołowie.
Roderic jest rycerzem, głęboko wierzącym w Boga i jest Opatrzność, co wcale nie dziwi, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że żyje w czasach średniowiecznych, na dodatek czasach krucjat przeciw poganom. Wiara w Boga dodaje mu siły do dążenia do obranych celów. Nie wie jednak, że stanie naprzeciwko dwóm silnym armiom, silniejszym, niż cokolwiek jest na ziemi.
Bowiem okazuje się, że Roderic jest podróżnikiem, czyli jedyną osobą, która może pomóc demonom w dostaniu się do nieba i pokonaniu aniołów. Zgoła dziwne, prawda? Poza tym niby dlaczego szczerze wierzący w Boga Roderic miałby im pomóc? Otóż wedle demonów to anioły chcą zniszczyć ziemię, a oni mają zamiar pomóc ludziom. I tego właśnie się nie spodziewałam. Byłam wręcz pewna, że demony będą złe, jak być powinno, a anioły okażą swoją dobroć. Autor jednak wywiódł mnie w pole, pokazując całkowicie inne spojrzenie na Skrzydlatych.
Wielką zaletą książki jest dbałość o historyczne szczegóły. Widać, że pisarz przyłożył się do sprawdzenia wielu rzeczy i urzeczywistnienia ich w swojej powieści. Co jest jeszcze lepsze, nie dostajemy tutaj suchych historycznych faktów, które w książce fantasy znudziły by czytelnika. Autor umiejętnie przekazuje nam potrzebną wiedzę, bez której moglibyśmy nie pojąć fabuły. Nie owija w bawełnę i nie upiększa tego, czego upiększyć się zwyczajnie nie da.
Trudno jest mi jednak powiedzieć coś dokładnie o postaciach. Roderic okazał się trochę płaski, chyba nawet za płaski jak na kogoś, kto miał pomóc. Demony zamiast budzić grozę, raczej wywoływały cieplejsze uczucia. Za to anioły faktycznie wywoływały we mnie złość. Tutaj autorowi udało się pokazać je tak, by stały się dla nas odwrotnością dobra.
„Ostatni Nefilim” to książka dobra. Nie jest arcydziełem, nie wnosi za wiele do naszego światopoglądu, ale czyta się ją szybko i ciekawie. Jedynie dialogi mnie nużyły, ale i tutaj muszę oddać autorowi, że idealnie wpasował swoich bohaterów w realia i nawet z ich ust padały słowa odpowiednie dla ówczesnych. Mimo wszystko uważam, że książka jest interesująca. Opowieść, którą autor wplótł w historię jest nietuzinkowa i takiej raczej nie czytaliście. Bóg jest kobietą? Feministki zdecydowanie się ucieszą. Tutaj wszystko jest możliwe.
Po tej książce już nigdy tak samo nie spojrzycie na Zorzę Polarną. Anioły będą wam się kojarzyć nie tylko z pięknymi skrzydłami i cudownym obliczem, a demony przestaną wyglądać zza piekielnych czeluści.
Osobiście uważam, że Michał Solanin podołał zadaniu. Mi się książka podobała. Może i wy poczujecie zaciekawienie?