Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tragizm umierania nie polega na tym, że kończy się życie, że musimy odejść donikąd, lecz na tym, że czujemy niedosyt, stratę i brak czasu, by żyć jeszcze.

Jako odtrutka na życie w społeczeństwie: wielkie miasto. Dziś jest to jedyna możliwa pustynia.

W chwili narodzin człowiek jest wystarczająco stary, by umrzeć.

Dlatego człowiekowi przypisana jest egzystencja: zarazem bycie i uświadamianie sobie, że się jest i że się kiedyś nie będzie. Inne byty istnieją, przestają istnieć, nigdy jednak nie egzystują.