Czy teatr jest zjawiskiem odpowiadającym szybkim zmianom rzeczywistości? Otóż jestem zdania, że są to pytania całkowicie retoryczne i jałowe...
Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263
- ArtykułyPowstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70
- ArtykułyPowiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17
- ArtykułyZadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Małgorzata Terlecka- Reksnis
3
5,4/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Małgorzata Terlecka- Reksnis w swojej pracy łączy wykształcenie teatrologiczne (studia
doktoranckie w Instytucie Kultury Polskiej, w Zakładzie Teatru i Widowisk Uniwersytetu
Warszawskiego) z doświadczeniem dziennikarskim i reporterskim.
W latach 2008 – 2010 prowadziła dla studentów Polonistyki konwersatorium zatytułowane
Aktor-Osobowość-Proces twórczy.
Jej pierwsza książka „Holoubek. Rozmowy” stała się bestsellerem, osiągnęła dwa wydania
(Warszawa 2008, 2018).
Ma w swoim dorobku zbiór reportaży, wywiadów z gwiazdami polskiej sceny teatralnej i
muzycznej zebranych w tomie „Soc, pop, post. Portrety gwiazd” (Warszawa 2013 ) oraz
czteroodcinkowy film dokumentalny „Gustaw Holoubek” zrealizowany dla Telewizji Polskiej.
doktoranckie w Instytucie Kultury Polskiej, w Zakładzie Teatru i Widowisk Uniwersytetu
Warszawskiego) z doświadczeniem dziennikarskim i reporterskim.
W latach 2008 – 2010 prowadziła dla studentów Polonistyki konwersatorium zatytułowane
Aktor-Osobowość-Proces twórczy.
Jej pierwsza książka „Holoubek. Rozmowy” stała się bestsellerem, osiągnęła dwa wydania
(Warszawa 2008, 2018).
Ma w swoim dorobku zbiór reportaży, wywiadów z gwiazdami polskiej sceny teatralnej i
muzycznej zebranych w tomie „Soc, pop, post. Portrety gwiazd” (Warszawa 2013 ) oraz
czteroodcinkowy film dokumentalny „Gustaw Holoubek” zrealizowany dla Telewizji Polskiej.
5,4/10średnia ocena książek autora
152 przeczytało książki autora
148 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Holoubek. Rozmowy
Małgorzata Terlecka- Reksnis, Gustaw Holoubek
7,2 z 80 ocen
193 czytelników 14 opinii
2018
Soc, pop, post. Portrety gwiazd
Małgorzata Terlecka- Reksnis
6,0 z 35 ocen
77 czytelników 10 opinii
2013
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
postęp w sztuce nie polega na burzeniu, lecz na dialog i kontynuacji. (s.79).
2 osoby to lubiąDlaczego w końcowym rozrachunku lepiej jest być dobrym niż złym? Dlatego że mimo nudziarstwa i oczywistego banału kultywowania tej postawy c...
Dlaczego w końcowym rozrachunku lepiej jest być dobrym niż złym? Dlatego że mimo nudziarstwa i oczywistego banału kultywowania tej postawy człowiek wybierający dobro odnosi o wiele lepsze rezultaty, niż ten który poddaje się dyktatowi zła. (s.28).
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Holoubek. Rozmowy Małgorzata Terlecka- Reksnis
7,2
Wczoraj miałem trudny dzień. Od dwóch dni w podróży i do tego spotkania które niczego nie wnoszą z ludźmi za wszelką cenę przykutymi do foteli. "Rozmowy" wziąłem ze sobą. Bo "Dziady", bo sztuka i kunszt, bo wyjątkowa zdolność odróżniania urody o brzydoty. Bo przyjaciel Konwicki. Bo rozmowa pani Małgorzaty nie jest moralizowaniem. Każdy kto choć trochę tęskni za sztuką i słowem wyniesie tutaj wiele dobrego. Pomogło, nawet bardzo, że wziąłem i przeczytałem. Wydaje mi się że jednak popełniłem błąd, zbyt nachalnie i w pośpiechu czytając. Ale wynoszę także inny wniosek, do wielu fragmentów tekstu powrócę. Gustaw Holoubek jest niezastąpiony. Bo on ciągle jest. Czytając słyszysz znajomy głos. To jest także wyjątkowe w trakcie lektury. Dobrze że książka została wznowiona w rocznicę Marca 68.
Holoubek. Rozmowy Małgorzata Terlecka- Reksnis
7,2
Wywiad-rzeka z wielkim aktorem, wydany w 10 lat po jego śmierci, pokazuje go jako wielkiego filozofa teatru, konserwatystę, dla którego najważniejsze jest słowo i iluzja, jaką teatr tworzy. Ksiązka pełna jest głębokich myśli na temat teatru, sztuki aktorskiej i reżyserskiej, jest Holoubek nieprzejednanym wrogiem tzw. nowego teatru. Wspaniałe świadectwo świata już minionego.
Ten wywiad-rzeka Gustawem Holoubkiem, wznowiony i uzupełniony po 10 latach od jego śmierci, jest jak łyk świeżej wody, ożywczy i inspirujący. W czasach, gdy jesteśmy zalewani wywiadami z aktorami serialowymi, którzy plotą bez sensu na każdy możliwy temat i raczą ploteczkami ze swojego celebryckiego życia, Holoubek jawi się jako uosobienie taktu, jako kolos myśli i intelektu.
Największą wartością książki są rozważania Holoubka o teatrze, o sztuce aktorskiej, o sztukach Szekspira, Mickiewicza, Witkacego i wielu innych. To niezwykle bogata, wielowątkowa głęboka opowieść, moim zdaniem lektura obowiązkowa dla każdego miłośnika teatru.
Po pierwsze Holoubek był konserwatystą w teatrze. Jego koncepcja aktorstwa oparta jest na słowie: „po tylu latach pracy na scenie, wydaje mi się, że zdobyłem wtedy wiedzę, jak dotknąć tej sfery języka, która wyraża się poprzez interpretację słowa. Jak posługiwać się mową tak, aby porozumieć się z widzem.” Mówi dalej: „teatr nie może kopiować ani naśladować rzeczywistości. Że wprost przeciwnie, powinien ją przetwarzać. I to w taki sposób, aby przenosić widzów w inny wymiar, niedostępny naszej codziennej egzystencji. Innymi słowy, że teatr musi być bajką.”
Jest wielkim wrogiem nowego teatru, w którym „pojawiła się fizjologia z wnikliwą obserwacją biologii człowieka, jego odruchów, ograniczeń i potrzeb.” Mówi: „To, co ostatnio obserwuję, opisowo nazwałbym przenoszeniem natury szpitala, terapii, psychoanalizy do natury teatru. Skąd to się bierze? Na pewno nie z potrzeby widzów.” Taki teatr „zamienia oglądanie w podglądanie. Widz staje się podglądaczem.” I jeszcze: „Dziś w teatrze często słyszy się żądanie, aby aktorzy wydatkowali z siebie maksymalną szczerość. Zwłaszcza teraz obowiązuje moda, żeby wszystko było prawdziwe i szczere. Nic bardziej mylnego.”
Fascynująca jest jego opinia o Witkacym: „Jego sztuki to referaty kawiarniane rzucone na papier i opatrzone pełnym repertuarem absurdów, z których śmieszny jest jedynie spis postaci. Jan Karol Wścieklica, Księżna Zbereźnicka, Prokurator Scurvy, Pafnucy Fizdejko. Określenia charakterologiczne tych postaci są zabawne, potem jednak, kiedy ci ludzie zaczynają się poruszać na scenie, gdzieś ulatnia się sens, pozostaje jedynie sztuczność i grafomania.” I dalej „Witkacy nie miał talentu, bo w przedrzeźnianiu, robieniu min, krzywieniu się – jak to we wszelkiej parodii – nie dochodzi do głosu talent, tylko zręczność”
Jest tam masę innych ciekawych rzeczy, opinia o Konwickim, analiza 'Dziadów' Mickiewicza, itd., itp., zainteresowanych odsyłam do lektury.
To bardzo mądra, głęboka książka, bo Holoubek jak mało kto potrafi opowiadać o aktorstwie i teatrze, jeszcze był drugi taki: Zbigniew Zapasiewicz. Starzy mistrzowie bezpowrotnie odchodzą... No właśnie, książka jest świadectwem minionego czasu, ma charakter nostalgiczny, teatr Holoubka jest w odwrocie, króluje nowy teatr, mam nadzieję, że nie na długo...
Książka jest pięknie wydana, z wieloma przypisami, i ciekawymi fotografiami.