cytaty z książek autora "Elisabeth Kübler-Ross"
Pomyślcie, jak mógłby wyglądać nasz świat, gdybyśmy nauczyli się błogosławić to, co mamy, zamiast przeklinać los za to, czego nas pozbawił!
Kiedy tyle się przeszło, dodatkowe cierpienie nie sprawia już takiego bólu.
Najtrudniejsza lekcja w życiu to nauczenie się ,,miłości nieszukającej swego”. Bezwarunkowej miłości.
Jedynym sposobem na odnalezienie spokoju jest pozwolenie przeszłości na bycie przeszłością.
Powinniśmy żyć każdego dnia tak, jakby to był dzień ostatni, cieszyć się każdym wspólnym momentem. Oprócz docenienia posiadania pełnego życia, wspomnienia są jedynymi prawdziwymi prezentami, jakie możemy zostawić naszym dzieciom.
Na tym świecie jest wystarczająco miejsca i powinno być wystarczająco do zaakceptowania osób, które są inne, bez względu na to, w jaki sposób.
Otrzymacie zawsze to, czego potrzebujecie, ale nie zawsze to, czego sobie życzycie. To jest zasada uniwersalna.
Kiedy się patrzy na spokojną śmierć istoty ludzkiej, wtedy przychodzi nam na myśl spadająca gwiazda, jedno z miliona światełek na bezkresnym nieboskłonie, które zabłysło tylko na chwilę, żeby na zawsze zniknąć w nieskończoności nocy.
(...) w każdym z nas tkwi też Matka Teresa – nie tylko Hitler.
(...) jeśli mamy wokół siebie tylko jeden typ ludzi, trudno nam się nauczyć, że wszyscy jesteśmy równi, że wszyscy pochodzimy z tego samego Źródła i że wszyscy powrócimy do niego.
Z tego wszystkiego wypływała jeszcze jedna ważna lekcja: nie zawsze dostajesz to, czego pragniesz, Bóg jednak zawsze daje ci to, czego potrzebujesz.
Aby się rozwijać, nie potrzeba szukać żadnych wyjątkowych guru czy mistrzów duchowych. Nauczyciele sami do was przyjdą pod wszelkiego rodzaju przebraniami: jako dzieci, osoby śmiertelnie chore, sprzątaczki.
Aby mieć dobre życie, a tym samym dobrą śmierć, radzę ludziom podejmować decyzje, kierując się zawsze bezwarunkową miłością. Powinniśmy zawsze zadawać sobie pytanie: "Czy postępując w ten właśnie sposób, dokonuję czegoś dla dobra innych?".
W dniu, kiedy śmierć zapuka do twoich drzwi, co jej oferujesz ?
O, postawię przed gościem pełne naczynie mego życia: nie dam mu odejść z pustymi rękoma.
Ciągle powtarzam, że śmierć może być jednym z naszych najwspanialszych doświadczeń. Jeśli dobrze przeżywasz każdy dzień swojego życia, wówczas niczego nie musisz się bać.