Halina Ogrodzińska

Urodzona 25 stycznia 1922 r. w Białej Poldlaskiej, wychowywała się w rodzinie brata matki, Tadeusza Jacuńskiego. Jako dziesięciolatka zamieszkała w internacie przy Liceum Krzemienieckim, które było jej „wychowawczynią główną”, jak wspominała. W sierpniu 1939 r. pojechała jako aktywna harcerka na Wołyń, na obóz drużynowych. Tam zastała ją wojna, udało jej się jednak wrócić do Krzemieńca, gdzie kontynuowała edukację. Wiosną 1940 r. musiała uciekać do Lwowa, zrobiła tam maturę i zaczęła pracę w Instytucie Tyfusu Plamistego jako karmicielka wszy używanych do produkcji szczepionek. Wciągnęła się do konspiracji z ramienia PPS, członkiem tej partii był również jej przyszły mąż, Przemysław Ogrodziński, poseł do Krajowej Rady Narodowej, po wojnie dyplomata i ambasador. Halina Ogrodzińska współpracowała również z Bundem i „Żegotą” (Radą Pomocy Żydom),której sekretarzem był Ogrodziński. Była łączniczką delegata rządu na okręg Lwów.

Po wojnie wiele podróżowała, pracowała jako dziennikarka, pisała książki dla młodzieży o tematyce podróżniczej („Anno, pojedziesz na północ” czy „Może spotkamy tygrysa...”),a także tomy przedstawiające kraje, w których wiele lat mieszkała („Spotkanie z Islandią”, „Wędrówki po Norwegii”) oraz wiele opowiadań dla dzieci i młodzieży.