Jesteśmy społecznością, która kocha książki

ᴏᴄᴇɴᴀ: 7,5/10 [ᴡsᴘᴏ́ᴌᴘʀᴀᴄᴀ ʀᴇᴋʟᴀᴍᴏᴡᴀ ᴢ @wydawnictwoniezwykle] ❝ Chryste. Ona cała jest cholernie urocza. ❞ Dziś przychodzę do was z recenzją książki, która wywołała we mnie dość mieszane uczucia. Od momentu skończenia nie wiedziałam jaką ocenę dać tej historii, aby nie była ona ani za niska, ani za wysoka. Ale może zacznijmy od początku… “My most beautiful nightmare” opowiada o z początku szesnastoletniej Astrid Houston, która jest córką zamożnego biznesmena. Dziewczyna, jak mogłoby się wydawać, jest idealną córką i uczennicą, jednak skrywa ona w sobie pewne rysy, które zaburzają ten piękny obrazek, utworzony przez nastolatkę i jej rodziców. Pewnego dnia jednak do ich rodzinnego grona dołącza Ares Julius Hammond. Chłopak, który szybko obraca życie dziewczyny w koszmar. Odkrywa on jej ukryte głęboko sekrety, a w zamian za milczenie proponuje jej układ. Ich umowa sprawia, że Ares ma kontrolę nad Astrid, co jedynie dodaje więcej problemów w jej (nie)idealnym życiu. Tę książkę mogłabym podzielić na dwie części: tę lepszą i niestety tę gorszą. Do tej drugiej zalicza się pierwsza połowa książki, która wprawiła mnie w lekki zastój. Jestem świadoma, że wstęp do historii był potrzebny, aby lepiej przywiązać się do bohaterów, a także zrozumieć ich zachowanie, jednak momentami był on nudny. Z początku ilość, mam wrażenie, że zbędnych opisów sprawiała, że odczuwałam, jakby w tej książce w sumie nic się nie działo. Czytałam jednak dalej, będąc zachęcona cytatami, które dawała nam autorka oraz patronki. I nie żałuję. Druga “połowa” książki była o niebo lepsza i ciekawsza. Mogliśmy się dowiedzieć więcej o samym Aresie, a także odkryć więcej sekretów rodziny Houston. Życie Astrid wtedy zaczęło przypominać jeden z tych złych koszmarów, z których chciałbyś się wybudzić, jednak on trzyma cię swoimi szponami. Ilość zwrotów akcji oraz ich jakość była wręcz idealna. Nie raz na mojej twarzy pojawiał się szok, przez który musiałam odłożyć książkę na bok i ułożyć sobie w głowie, co właśnie przeczytałam. Ares, jak na swój wiek, który liczy siedemnaście lat, jest dość dojrzały. Nie będę ukrywać, że jego słowa i czyny skierowane w stronę głównej bohaterki nie raz mnie rozczuliły i sprawiły, że zapragnęłam mieć w swoim życiu takiego Aresa Juliusa Hammond’a. Jednak jest on też bohaterem, który wzbudził we mnie chyba najwięcej ciekawości i wywołał wokół siebie masę pytań i niejasności. Bardzo polubiłam sposób w jaki został wykreowany. Uwielbiam bohaterów, którzy powodują we mnie tę namiastkę niepewności i których mam ochotę coraz bardziej poznawać, odkrywając przy tym ich sekrety. On właśnie wpisał się w te gusta. Choć bardzo polubiłam tę dwójkę, to uważam, że ich niektóre kłótnie i potyczki można by było łatwo wyjaśnić rozmową, której jednak bohaterowie woleli uniknąć. Mimo to całość mi się podobała i z nieskrytą ciekawością czekam na kolejny tom, który mam nadzieję, że da mi odpowiedź na pytania, które zrodziły się po skończeniu tej historii. Koniecznie przeczytajcie ostrzeżenie od autorki, znajdujące się na początku książki. Wiktoria wymienia tam Trigger Warningi, które poruszane są przez znaczą część historii.