Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Doskonała. Autentycznie zalewam od miesiąca znajomych ciekawostkami z tej książki, a nie wyczerpałam nawet 20% materiału. Do tego napisana wspaniale - spójnie, logicznie, ale też z humorem i w taki sposób, który nie nudzi. Doświadczenie Romaina jest niesamowite, ale jeszcze bardziej imponuje mi jego skromność, bo mimo tego wszystkiego stawia w centrum tej książki zwierzęta. Jest w niej wiele refleksji dotyczących stanu tego świata i tego, co jako gatunek wyrządzamy planecie, ale jest też sporo nadziei. To chyba jedyna książka, którą bez wahania podarowałabym nie tylko znajomym, którzy nie są związani zawodowo ze zwierzakami, ale również lekarzom weterynarii. Jest wolna od frustrujących akcji związanych z opiekunami zwierząt (mimo, że to nie jest oczywiste, bo część pacjentów Romaina to zwierzaki z zoo). Do tego ma wiele refleksji dotyczących samego zawodu weterynarza, pod którymi podpisać może się niejeden weterynarz. Autor ma przepotężną wiedzę nie tylko w temacie samej praktyki, ale również tła historycznego swojego zawodu, czy towarzyszących mu innowacji usprawniających pracę. Jestem zachwycona, błagam niech ktoś wyda ją w Polsce, bo mam wielu znajomych do obdarowania tym tytułem.