Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia małoletniej Reese zaczyna się traumatycznie. Ciągłe kłótnie rodziców, samotność i odrzucenie zostają napędzone przez kolejną serię kataklizmów związanych z nieustającym latami gwałtem czy odejściem matki. Początkowe 40% książki jest trudne, ale jednocześnie bardzo wciągające i wywoływały u mnie ogrom współczucia i zrozumienia wobec bohaterki. Niestety, w którymś momencie wszystko się psuje. Reese dorasta i staje się skrzywdzoną mimozą życiową, a Kostucha, będąca zarazem love interest protagonistki, działa w sposób irracjonalny i głupi. To, co dzieje się w tej książce później sprawia że ma się ochotę parsknąć i odłożyć ją na bok, nawet jej nie kończąc. Cokolwiek Kostucha zrobi, a mówimy tu o mordowaniu bliskich ludzi czy niszczeniu budynków, Reese prawdopodobnie tylko wzruszy na to ramionami. I dlaczego, oh dlaczego imię Beheraa zostało skrócone do Bear??? Czy mogło być bardziej sztampowo? Przykro mi, że tak się to skończyło i że zajęło mi to tyle czasu, żeby książkę przeczytać. Mimo to czuję ulgę, że mam ją za sobą.