Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to druga książka o Biesłanie, jaką czytałam w ostatnim czasie. „Pęknięte miasto. Biesłan” Zbigniewa Pawlaka i Jerzego Wlazło zrobiło na mnie duże wrażenie i pozostało w pamięci na długo. Niestety nie mogę tego powiedzieć o reportażu Andrei Strunk. Przede wszystkim, jak na książkę o Biesłanie, informacji o samym zamachu praktycznie w niej nie ma: opis jego przeprowadzenia i akcję „ratunkową” zakładników autorka opisuje w pojedynczych rozdziałach. Pozostałe skupiają się na sytuacji politycznej republik kaukaskich (ze szczególnym uwzględnieniem Osetii i Inguszetii),działalności czeczeńskiej aktywistki i sposobach radzenia sobie z tragedią przez mieszkańców. O ile pewne z tych elementów faktycznie powinny być zawarte w takim reportażu, o tyle tutaj kompletnie przytłaczają one główny wątek. Rozstrzał tematów oraz długość (a właściwie krótkość) utworu sprawia, że wydaje się on dość ubogi w informacje. Nie mogę powiedzieć, bym wiele wyniosła z lektury. Autorka nie skupia się na suchych faktach, co wydaje się zamierzonym zabiegiem – istotniejsze są dla niej rozmowy z mieszkańcami i ich przeżycia. Moja niezbyt pozytywna ocena wynika więc częściowo z niespełnionych oczekiwań co do zawartości książki. Nie polecałabym raczej tej pozycji czytelnikowi niemającemu żadnej wiedzy na temat tragedii w Biesłanie. Sprawdza się raczej jako uzupełnienie i przypomnienie tych wydarzeń.