Marek Cieśliński

Książka przeznaczona raczej dla fanatyków tematu niż dla przypadkowego czytelnika, ale nie umniejsza to jej wartości. Dość dobry zapis historii Polskiej Kroniki Filmowej, która zasłużenie stała się fenomenem na styku propagandy i sztuki. PKF była niezaprzeczalnie tworem bardzo interesującym i nawet dzisiaj, z perspektywy dłuższego czasu (działała od 1945 roku aż do lat 90tych) nie da się nie docenić jej specyficznego uroku, za którym stali ludzie naprawdę znający się na swoim rzemiośle i w gruncie rzeczy w medium filmowym zakochani. Co zaś się tyczy propagandy - kiedyś oceniłbym to bardziej drastycznie, teraz jednak, stary już i zniechęcony (hehe),widzę, że w tym temacie zmieniają się jedynie narzucone ustawienia, ale sama propaganda nadal ma się dobrze. PKF promowała wzorce ideologiczne ze wschodu, a kontrolowana była przez cenzurę. Dziś cenzury niby nie ma, ale intensywność promocji ściśle określonych wzorców nie zmalała. Warto zatęsknić za czasami, kiedy propaganda była przynajmniej podszyta artyzmem, a nie głupia i nijaka w swojej poprawności. Sama książka dość trudna w lekturze ze względów edytorskich. Spore ściany tekstu, drobna czcionka, mocne zadrukowanie stron - realnego tekstu koło 150 stron, ale czyta się to jak 300. Treściowo okay, niezłe omówienie tematu, sporo szczegółów, na szczęście nie nazbyt dużo. Myślę, że udało się zachować złoty środek. Wolałbym tę książkę podaną w inny sposób, może w wydaniu albumowym, z inną edycją tekstu, z większą ilością kadrów - sądzę, że dałoby się z tego wyciągnąć naprawdę fajną rzecz, ale ostatecznie poszło po linii ekonomicznej. Szkoda, ale tragedii nie ma.