Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Historia tego zespołu jest jak opowieść o statku, który pływał od portu do portu, walczył ze sztormem, uderzał o góry lodowe, zmieniał pasażerów i miał jednego kapitana, który nawigował raz lepiej, raz gorzej, ale zawsze na tyle wyraziście, że nie można było pozostać obojętnym na kurs, który obierał" Muzykę "Ich Troje" kojarzą chyba wszyscy. Przed jednych uwielbiana, przez drugich traktowana, jako ta gorszej kategorii, już od 27 lat rozbrzmiewa w polskich domach, rozgłośniach radiowych, na koncertach. Biografia zespołu, którą miałam okazję przeczytać to niewątpliwy ukłon w stronę zespołu, jej twórców, wokalistek, które przez lata się w nim zmieniały, lecz przede wszystkim, w mojej ocenie, to hołd dla wytrwałości, pracowitości i determinacji Michała Wiśniewskiego, Jacka Łągwy, Anny Świątczak i poprzedzających ją wokalistek zespołu. Książka nie należy do najcieńszych, liczy blisko 500 stron, lecz czyta sie ją naprawdę bardzo, bardzo szybko. Treść wypełniona jest licznymi wypowiedziami członków zespołu, ich wspomnieniami i odniesieniami do ówczesnej sytuacji Polski, Polaków, ich bieżących problemów, od których "Ich Troje" odciągało swoją muzyką. Całość przeplata też mnoga ilość fotografii, które pozwalają powrócić do lat 90', wczesnych 2000', czy też tych bliżej współczesności, już po roku 2010. To naprawdę solidna dawka historii, szczerych opowieści o sukcesach, porażkach, błędnych decyzjach, które na naszych oczach wpływały na muzyczną scenę Polski. Na pewno wyróżnić muszę w niej dużą dbałość o szczegóły, odniesienia do poszczególnych piosenek, których genezy poznawałam z ogromnym zainteresowaniem, czy wstawki dotyczące prywatnych sytuacji z życia członków zespołu, które niejednokrotnie weryfikowały jego funkcjonowanie. Wspomnieć muszę również o naprawdę pięknym, starannym wydaniu, które dodatkowo uprzyjemniło mi czytanie tej książki. Nie wiem, czy kojarzycie, że w sierpniu, w telewizji można było obejrzeć piękny jubileusz grupy, który z powodu pandemii odsunął się trochę w czasie i zamiast być świętem 25-lecia, pojawił się po latach 27, który jednak naprawdę pokazywał radość wszystkich członków zespołu, ich pasję i miłość do siebie, swoich fanów, swojej muzyki. Jeśli nie mieliście okazji go obejrzeć, szczerze Wam go polecam! Zachęcam również do przedstawionej biografii zespołu, która ucieszy niejednego fana "Ich Troje"