Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka o porządkowaniu? Tak, całkiem niezła. Ale tak naprawdę to mnóstwo pięknych zdjęć, do których dodano nieco tekstu. Większość porad nie ma zastosowania w przeciętnym mieszkaniu polskim, w którym nie ma przedsionka, tylko przedpokój, nie ma spiżarni, tylko szafki kuchenne. Zaskoczyło mnie, co ludzie w USA trzymają w lodówkach. Żadnych serów żółtych i białych, śmietany, wędlin, mięsa ani ryb. Żadnych ugotowanych dań na jutro. Żadnych dżemów, pasztetów, maseł, drożdży ani weków. Tylko zdrowe owoce i warzywa, ewentualnie sosy, soki, jajka i przekąski. A, no tak - tam się nie gotuje. Autorki bardzo dużo wzięły od Marie Kondo (z jej "Magią sprzątania"),ale wspominają o tym skromnie tylko w jednym zdaniu. Książka przynajmniej zachęca czytelników do samodzielności w sprzątaniu i organizacji przestrzeni. W filmach The Home Edit na pewnej platformie streamingowej wszystko robią za ludzi obie właścicielki firmy oraz zastęp ich asystentek i pomocników, o których ani słowem nie zająknęły się w książce. Właściciele mieszkań/domów w filmach nie tylko nie uczestniczą w sprzątaniu i organizacji własnych powierzchni mieszkalnych, ale także udają zaskoczenie wchodząc do swoich mieszkań po kilku dniach sprzątania - nie mieszkają w nich w tym czasie? Marie Kondo, z jej prostotą, wdzięcznością rzeczom oraz szacunkiem do ludzi i mieszkań/domu wypada przy tych dwóch paniach na jakąś filozofkę i terapeutkę. I tak jest w istocie - sprzątanie wg Marie Kondo to nie tylko porządki w domu, ale cały system i filozofia życia, relacji z ludźmi i przedmiotami. U Kondo sprzątają sami zainteresowani, co często ma bardzo terapeutyczne działanie i generuje zmiany w filozofii życia i podejściu do konsumpcjonizmu, własnej przyszłości i przeszłości. Dodatkowo Marie Kondo (w przeciwieństwie do autorek z ich mnóstwem plastikowych pojemników i przekładek) namawia do wykorzystania pojemników, które już mamy - wg niej najlepsze są pudełka po butach i inne tekturowe opakowania (zasada reuse wg zero waste). Tutaj to tylko ładne zdjęcia. I zachęta do konsumpcjonizmu - kto bowiem (poza artystami) ma w szufladach po 10 kredek tego samego koloru, 100 długopisów we wszystkich kolorach tęczy czy miejsce na 20 ręczników papierowych na półkach? Albo 100 par butów? Żadnej także refleksji o ekologii (opakowania! plastikowe szuflady i podkładki!),fair trade czy wspieraniu lokalnych firm. Na plus: książka zainspirowała mnie do przesypywania suchych pokarmów (mąki, kasze, ryż, makaron) do słojów. Mam tylko jeden problem - jak one się zmieszczą w tych niewielu szafkach, którymi dysponuję?