Daina Kolbuszewska

Nie lubię książek o dzieciach w czasie wojny. Jest mi ich zbyt żal, zbyt łatwo wyobrazić mi sobie, że to moje dzieci głodują, są oddzielone od rodziców, wysłane do obozu. Taki właśnie straszny los spotykał niemieckie dzieci z Wrocławia - owszem w dobrej wierze zostały wysłane zorganizowanym transportem poza oblężone miasto, ale większość z nich umarła w ciągu opisywanego roku tułaczki. Na tym tle historie Rozalii i Anity są wyjątkowe. Podobała mi się delikatność, z jaką autorka relacjonuje losy dzieci niemieckich z pociągu - bez buńczucznej retoryki Związku Wypędzonych, spokojnie rzeczowo, z dystansem do źródeł i wersji historii.