Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Droga ognia. Niesamowita historia Napalm Girl" to historia Kim Phuc Phan Thi - wietnamskiej dziewczynki ze słynnej, lecz przerażającej wojennej fotografii ... W 1972 roku Kim miała 9 lat, kiedy to na jej wioskę spadły bomby z napalmem. Ona, wraz z innymi dziećmi uciekała główną drogą, jednak płomienie dosięgły tylnej części jej ciała. Mała Kim została straszliwie poparzona, ale biegła dalej krzycząc: "Za gorąco! Za gorąco!", rozpaczliwie szukając ratunku. Ten krzyk został uwieczniony na okładce. Fotografia wykonana przez amerykańskiego dziennikarza stała się punktem wyjścia i naznaczyła Kim mianem Napalm Girl już na zawsze. Kim w swojej książce opowiada dość dokładnie o tragicznych wydarzeniach, które ją spotkały, o straconym dzieciństwie, licznych i wieloletnich pobytach w szpitalach. Skórę oparzoną napalmem bardzo ciężko się leczy, rekonwalescencja trwa długo i często związana jest z nieustającym bólem skóry, ciała. Jak mała dziewczynka miała sobie z tym wszystkim poradzić? Otóż pomogła jej w tym wiara: "Jak rozpaczliwie potrzebowałam pokoju. Jak bardzo byłam gotowa na miłość i radość. Mam tyle nienawiści w sercu, pomyślałam. To brzemię goryczy jest zbyt ciężkie, by je nieść. Pragnęłam wybaczenia swoich grzechów. Pragnęłam pozbyć się bólu. Pragnęłam dalej żyć, zamiast wciąż wracać do wyobrażeń o własnej śmierci. Pragnęłam Jezusa". Można powiedzieć, że religia chrześcijańska pojawiła się w życiu Kim w odpowiednim czasie. Wiara w Jezusa pomogła jej przetrwać własne, fizyczne cierpienie. Odnalazła spokój w modlitwach i czytaniu Biblii. Stanowi przykład naprawdę pięknego świadectwa wiary, siły i nadziei. Kim miewała momenty zwątpienia, przez całe dorosłe życie borykała się z różnymi problemami, nie tylko zdrowotnymi. Nigdy jednak się nie poddała, odnalazła miłość, założyła rodzinę, a swoje bolesne doświadczenia zamieniła w przesłanie i dzieliła się swoją historią z ludźmi w różnych zakątkach świata. "Droga ognia" to książka, która zasługuje na przeczytanie. Historia Kim porusza i pokazuje, że pomimo ciężkich przeżyć, nigdy nie można stracić nadziei. Trzeba pielęgnować w sobie te wartości, które sprawiają, że ciągle idziemy naprzód.